Feliks Koneczny: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika Felix Konecny (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Ebabaj.
klan na W!!!
Linia 21:
Jego ojciec był urzędnikiem kolejowym, a on sam ukończył z wyróżnieniem [[Gimnazjum św. Jacka w Krakowie|Gimnazjum św. Jacka]] w [[Kraków|Krakowie]]. W latach 1883–1888 studiował historię na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], tytuł [[doktor (stopień naukowy)|doktora]] uzyskał za pracę: ''Najdawniejsze stosunki Inflant z Polską do r. 1393''. Rozprawa jego spotkała się z dużym uznaniem recenzentów A. Lewickiego i W. Zakrzewskiego, którzy podkreślali „niepospolity talent kombinacyjny" doktoranta, chociaż jednocześnie zarzucali mu zbyt daleko idące wnioski, które jakoby wysuwał na podstawie zbyt fragmentarycznych wiadomości”. Promocja doktorska Feliksa Ko­necznego odbyła się 2 lipca 1888 roku<ref>Ryszard Polak, ''Feliks Koneczny. Biografia uczonego'' „Człowiek w kulturze”, nr 10 z 1998 r., s. 166</ref>. W latach 1889–1890 prowadził badania w archiwach [[Watykan|watykańskich]]. Po powrocie pracował naukowo w Archiwum [[Akademia Umiejętności|Akademii Umiejętności]]. Następnie pracował w bibliotekach [[Akademia Umiejętności|Akademii Umiejętności]] i Uniwersytetu Jagiellońskiego, jednocześnie działał m.in. w Klubie Słowiańskim, [[Towarzystwo Szkoły Ludowej|Towarzystwie Szkoły Ludowej]] i [[Uniwersytet ludowy|Uniwersytecie Ludowym]].
 
W tym czasie publikował liczne artykuły w czasopismach: „[[Czas (dziennik)|Czas]]”, „[[Przegląd Polski]]”, „[[Przegląd Powszechny]]”, „[[Głos Narodu]]” i miesięczniku „[[Świat Słowiański]]”, którego był redaktorem. Od 1919 r. pracował na [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytecie Stefana Batorego]] w [[Wilno|Wilnie]] jako zastępca profesora, gdzie [[habilitacja|habilitował]] się w 1920 r. pracą ''Dzieje Rosji do r. 1449''. W 1922 r. uzyskał tytuł [[profesor]]a. W latach 1922–1929 kierował katedrą historii Europy Wschodniej. Został zmuszony do udania się na przedwczesną emeryturę z powodu nieprzychylnego nastawienia [[Sanacja|sanacji]] do jego dzieł<ref name="K.Baranowska%2EBaranowska">Kamila Baranowska, ''Postacie. Zapomniany poprzednik Huntingtona'', „Rzeczpospolita”, s. A2, nr 35 z 11 lutego 2009 r. [http://www.rp.pl/artykul/261642-Zapomniany-poprzednik-Huntingtona.html Artykuł on-line &#91;dostęp 25.12.2015 r.<nowiki>]</nowiki>]</ref>. [[Filister]] honoris causa [[Korporacja akademicka|korporacji akademickiej]] [[Conradia]]<ref>[http://zag-wisla.bloog.pl/kat,209787,index.html?ticaid=67f8a Korporacja Akademicka „Z.A.G. Wisła”, Gdańsk 1913 – Sławni Korporanci – bloog.pl].</ref><ref>[http://www.magnapolonia.wroc.pl/ Korporacja Akademicka Magna Polonia Vratislaviensis].</ref> Po wojnie zatrudniony na Uniwersytecie Jagiellońskim, lecz odsunięty od działalności dydaktycznej, w latach 1946–1948 publikował liczne artykuły poświęcone głównie kwestiom samorządu i historii gospodarczej w „[[Niedziela (czasopismo)|Niedzieli]]”.
 
Zmarł 10 lutego 1949 r. w Krakowie, pochowany w dwa dni później w grobowcu rodzinnym na [[Cmentarz Salwatorski|Cmentarzu Salwatorskim]].
Linia 73:
=== Charakterystyka poszczególnych cywilizacji ===
==== Cywilizacja bizantyńska ====
Ukształtowana w [[Cesarstwo Rzymskie|Cesarstwie rzymskim]], a następnie w [[Cesarstwo Bizantyńskie|Cesarstwie Bizantyjskim]], na przełomie starożytności i średniowiecza. Choć nazwę wzięła od państwa bizantyjskiego, to wiele jej cech było widocznych już w późnym cesarstwie rzymskim. Z dziedzictwa rzymskiego brała przede wszystkim prawo publiczne, które Koneczny uważał za efekt wpływów wschodnich, od początku obcy cywilizacyjnie Rzymowi i stanowiący jedną z przyczyn jego upadku. Jednocześnie wbrew rzymskiej tradycji, stawia prawo publiczne ponad prawem prywatnym. Religią tej cywilizacji jest chrześcijaństwo, ale głosi ona zwierzchność władzy politycznej nad duchową i niezależność polityki od moralności, władcy bizantyjscy nie tylko wyznaczali biskupów (w czym, w przeciwieństwie do świata zachodniego, nie spotkali się z żadnymi oporami Kościoła), ale rozstrzygali też spory dogmatyczne. Takie stanowisko musiało zdaniem Konecznego doprowadzić do trwałej schizmy w Kościele. Przedstawia on więc [[prawosławie]] jako produkt cywilizacji bizantyńskiej w kontraście do katolicyzmu, który stworzył własną cywilizację. Państwo w cywilizacji bizantyńskiej tworzyło potężną biurokrację i bardzo rozbudowane prawo, regulujące wszystkie dziedziny życia. Charakteryzowało się ono znacznym uciskiem fiskalnym powodującym niekiedy wyludnienie całych prowincji, czy masowe ucieczki na pustynie (jak było w Egipcie). Posiadało, w przeciwieństwie do większości państw średniowiecznych, stałą zaciężną armię. Historię Bizancjum Koneczny opisuje jako dzieje nieuniknionego upadku. Rozrośnięty do przesady aparat państwowy powoduje niedorozwój społeczeństwa, upadek nauki, sztuki i literatury. Długotrwałość tego upadku (zwłaszcza gdy porównamy ją z upadkiem cesarstwa zachodniego), tłumaczy on pozorną przewagą mechanizmu nad organizmem: mechanizm może działać nawet wtedy, gdy działanie to nie ma już żadnego celu. Rozwinięte społeczeństwo zachodnich prowincji cesarstwa zdaniem Konecznego po prostu nie chciało kontynuować jego ułomnych tradycji politycznych i wolało podporządkować się władcom barbarzyńskim (jako przykład takiego świadomego wyboru politycznego ukazuje on [[Kasjodor]]a, którego uważa za jednego z twórców cywilizacji łacińskiej), podczas gdy na wschodzie mechanicznie podtrzymywano skazane na upadek państwo, wbrew interesom społeczeństwa (tej sprzeczności interesów dowodzi Koneczny licznymi przykładami obywateli cesarstwa cieszących się z podboju swoich prowincji przez barbarzyńców). Cywilizacja ta nie upadła jednak razem z państwem bizantyjskim, gdyż wcześniej na przełomie IX i X wieku opanowała znaczną część Niemiec, gdzie rozpropagowała ją cesarzowa [[Teofano (cesarzowa rzymska)|Teofano]]. Stąd miały wynikać późniejsze walki cesarzy niemieckich (zwłaszcza [[Fryderyk II Hohenstauf|Fryderyka II]]) z papiestwem. Późniejszymi wcieleniami cywilizacji bizantyńskiej w Niemczech były [[zakon krzyżacki]] i [[Królestwo Prus|Prusy]] (kultura niemiecko-bizantyńska). Podobnie jak na wschodzie cywilizacja ta wykształciła prawosławie, tak na zachodzie wykształciła [[protestantyzm]]i wolicjonalizm indogermański, który znów podobnie jak prawosławie faktycznie uznał '''dominację władzy politycznej nad kościelną''' (''cuius regio, eius religio'')<ref>Koneczny F., ''Bizantynizm niemiecki'', Wyd. Dom Wydawniczy „Ostoja”, Warszawa 2005, s. 24.</ref>. Zdaniem Konecznego Cywilizacja bizantyńska ma dziś znaczny i negatywny wpływ na większość państw zachodnich, co wyraża się min. w: rozbudowie biurokracji i prawa ograniczającego coraz więcej dziedzin życia, eliminacji etyki z życia zbiorowego<ref>''Cywilizacja bizantyńska'', F. Koneczny, 2004. {{ISBN|83-88020-99-4}}.</ref> oraz militaryzacji.
 
==== Cywilizacja łacińska ====