Spencer Gore: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
|||
Linia 38:
Dysponował skutecznym serwisem i jako jeden z pierwszych tenisistów dążył do kończenia akcji wolejami, co stanowiło zaskoczenie dla rywali. Podobnemu stylowi gry sprzyjała odmienna od współczesnej wysokość siatki (około półtora metra z boku).
Dnia 19 lipca 1877 roku został pierwszym mistrzem [[Wimbledon]]u, pokonując w finale [[William Marshall|Williama Marshalla]]. Wygrał decydujący mecz 6:1, 6:2, 6:4, demonstrując ofensywny styl gry. Za wygrany mecz zgarnął główną nagrodę w wysokości 12 gwinei (ok 50 zł).<ref>{{Cytuj|tytuł=Poznaj historie tenisa ziemnego|data dostępu=2017-01-24|opublikowany=Historia tenisa ziemnego. Od starożytności do Nadala.|url=http://tenisista.com.pl/historia-tenisa.html}}</ref> Rok później, zgodnie z regulaminem, jego występ został ograniczony do tzw. challenge round, czyli meczu w obronie tytułu z przeciwnikiem wyłonionym w turnieju pretendentów (all comers). Jego rywalem został [[Frank Hadow]], który wygrał mecz 7:5, 6:1, 9:7.
Gore zakończył grę w tenisa, uważając, że sport ten nie ma większej przyszłości, gdyż jest zbyt skomplikowany by zainteresować widza. W latach 1874–1879 występował w reprezentacji Anglii w [[krykiet|krykiecie]].
| |||