Wersja z 13:44, 23 sty 2017 edytuj AndrzeiBOT (dyskusja \| edycje) Boty 391 617 edycji m rename Kategoria:Funkcjonariusze niemieckich władz okupacyjnych w Polsce 1939–1945 ← poprzednia edycja		Wersja z 02:34, 25 sty 2017 edytuj anuluj edycję AndrzeiBOT (dyskusja \| edycje) Boty 391 617 edycji m Różne zmiany redakcyjne – linki, apostrofy oraz cudzysłowy. następna edycja →
Linia 25: == Udział w tłumieniu powstania warszawskiego == W momencie wybuchu powstania Geibel kierował obroną tzw. [[Dzielnica policyjna w Warszawie (~~1939-1945~~1939–1945)\|dzielnicy policyjnej]]. Po odparciu powstańczego ataku na [[Gmach Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie\|siedzibę Gestapo]] przy [[Aleja Jana Chrystiana Szucha w Warszawie\|alei Szucha]] 25 podległe mu oddziały dokonały krwawej rozprawy z mieszkańcami [[Śródmieście Południowe (Warszawa)\|Śródmieścia Południowego]]. Tylko w pierwszych dniach sierpnia 1944 ludzie Geibla [[Egzekucje w „dzielnicy policyjnej” w Warszawie (1944)\|zamordowali od 5 do 10 tysięcy cywilów]] zamieszkujących okolice alei Szucha<ref name="Śródmieście Pd.">{{Cytuj książkę \| nazwisko = Maliszewscy \| imię = Izabela i Stanisław \| tytuł = Śródmieście Południowe. Warszawskie Termopile 1944 \| wydawca = Wydawnictwo Askon \| miejsce = Warszawa \| rok = 2001 \| strony = 185 \| isbn = }}</ref> (ofiarą rzezi padli zwłaszcza mieszkańcy ulic: [[Ulica Bagatela w Warszawie\|Bagatela]], [[Ulica Flory w Warszawie\|Flory]], [[Ulica Chocimska w Warszawie\|Chocimskiej]], [[Ulica Marszałkowska w Warszawie\|Marszałkowskiej]], [[Ulica Oleandrów w Warszawie\|Oleandrów]], [[Ulica Litewska w Warszawie\|Litewskiej]]), których masowo rozstrzeliwano w ruinach [[Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych\|GISZ]] i tzw. Ogródku Jordanowskim<ref name="Bez niedomówień">{{Cytuj stronę \| url = http://www.powstanie.pl/index.php?ktory=20&class=text \| tytuł = Powstanie warszawskie – bez niedomówień \| opublikowany = powstanie.pl \| data dostępu = 17 września 2009 \| autor = Jan Sidorowicz}}</ref>. W następnych tygodniach gmach na Szucha pełnił rolę punktu rozdzielczego dla ludności z południowych, zajętych przez Niemców, dzielnic Warszawy. Podlegli Geiblowi [[gestapo]]wcy dokonywali tam nadal egzekucji warszawiaków (zwłaszcza młodych mężczyzn i kobiet), których podejrzewano o udział w walkach. O rozmiarze zbrodni świadczy informacja zawarta w protokole [[Główna Komisja Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce\|Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich]] w Warszawie z czerwca 1946, że odnalezione w piwnicy przy alei Szucha 12/14 prochy ludzkie ważyły 5.578,5 kg<ref name="Mauzoleum Szucha">{{Cytuj stronę \| url = http://muzeum-niepodleglosci.pl/palac-dane/filia-muzeum-wiezienia-pawiak/ \| tytuł = Filia Muzeum Więzienia Pawiak \| praca = Muzeum Niepodległości \| opublikowany = muzeum-niepodleglosci.pl \| data dostępu = 2016-05-23}}</ref>. Geibel sprawował ponadto ogólne dowództwo nad siłami policji, żandarmerii i SS na [[Mokotów\|Mokotowie]], które dopuściły się tam [[Pacyfikacja Mokotowa\|szeregu zbrodni]] wobec mieszkańców stolicy<ref name="Geibel"/>. Również na jego rozkaz więzione na Szucha kobiety w charakterze żywych tarcz pędzono przed niemieckimi czołgami w kierunku powstańczych barykad<ref>[[Adam Borkiewicz]], ''Powstanie warszawskie. Zarys działań natury wojskowej'', Instytut ~~wydawniczy~~Wydawniczy ~~PAX~~„Pax”, Warszawa 1969, str. 254.</ref><ref name="Łosińska">{{Cytuj książkę \| tytuł = zeznanie Weroniki Łosińskiej za: Zbrodnie okupanta..., op. cit. \| strony = 138}}</ref>. Po upadku powstania Geibel osobiście nadzorował [[Wypędzenie ludności Warszawy\|wypędzanie cywilnej ludności stolicy]] i operację [[Zburzenie Warszawy\|metodycznego wyburzania miasta]]. Za zasługi w tłumieniu powstania [[Adolf Hitler]] awansował go w dniu 26 października 1944 do stopnia SS-Brigadeführera i generała majora policji<ref name="Geibel"/>. Odznaczono go również [[Krzyż Żelazny\|Krzyżem Żelaznym]] I klasy. Linia 50: == Bibliografia == * ''Zbrodnie okupanta w czasie powstania warszawskiego w 1944 roku'' (w dokumentach), wydawnictwo MON, Warszawa 1962. * [[Adam Borkiewicz]], ''Powstanie warszawskie. Zarys działań natury wojskowej'', Instytut ~~wydawniczy~~Wydawniczy ~~PAX~~„Pax”, Warszawa 1969. * Ernst Klee, ''Das Personenlexikon zum Dritten Reich'', Frankfurt am Main 2007. * Izabela i Stanisław Maliszewscy, ''Śródmieście Południowe. Warszawskie Termopile 1944'', Wydawnictwo Askon, Warszawa 2001.

Paul Otto Geibel: Różnice pomiędzy wersjami