Władysław Korczyc: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m zmiana nazwy kategorii Kategoria:Odznaczeni Medalem za Warszawę 1939–1945 |
|||
Linia 33:
Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej powierzono mu dowodzenie 245 Dywizją Piechoty (w składzie 34 Armii), którą dowodził w przeciwuderzeniu pod Starą Russą w sierpniu 1941. Po początkowych sukcesach oddziały radzieckiej 34 Armii zostały odparte i częściowo odcięte przez niemieckie kontrataki. Korczyc wycofał swoją dywizję, dwukrotnie przebijając się z nią z okrążenia. Brak danych o służbie w okresie 18.08.1941 - 26.01.1942. Później dowódca 182 DP (do sierpnia 1942), zastępca dowódcy 34 Armii (od sierpnia do grudnia 1942), wreszcie szef sztabu 1 Armii Uderzeniowej (od grudnia 1942 do kwietnia 1944). Brał m.in. udział w nowogrodzkiej operacji zaczepnej na początku 1944. Awansowany 4.08.1942 do stopnia generała-majora Armii Czerwonej (odpowiednik generała brygady WP).
W maju 1944 został skierowany do Wojska Polskiego i w dniu 22 maja wyznaczony na stanowisko szefa sztabu [[1 Armia Polska w ZSRR|1 Armii Polskiej w ZSRR]]<ref>Zarządzenie Nr 38/KG nowo mianowanego szefa sztabu 1 armii z dnia 22 maja 1944 roku w: ''Organizacja i działania bojowe Ludowego Wojska Polskiego w latach 1943–1945. Wybór materiałów źródłowych'', tom I, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1958, s. 61.</ref>. 29 lipca 1944 został szefem sztabu [[1 Armia Wojska Polskiego|1 Armii Wojska Polskiego]]. 1 września 1944 [[Prezydium Krajowej Rady Narodowej]] mianowało go członkiem [[Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego (1944)|Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego]], a Naczelne Dowództwo WP – szefem [[Sztab Główny Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego|Sztabu Głównego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego]]. 4 października 1944 przejął od gen. dyw. [[Zygmunt Berling|Zygmunta Berlinga]] dowodzenie 1 Armią Wojska Polskiego. 31 grudnia 1944 zastąpił gen. bryg. [[Bolesław Zarako-Zarakowski|Bolesława Zarako-Zarakowskiego]] na stanowisku
Początkowo był nastawiony do Wojska Polskiego sceptycznie i niezadowolony z przeniesienia do 1 AP, z czasem zaangażował się w jej rozwój i uległ "opolaczeniu". W końcowym okresie służby pozwalał sobie na rozpamiętywanie krzywd doznanych w Związku Radzieckim i popadł w konflikt z marszałkiem Rokossowskim.
|