Adam Koc: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat.
Nie podano opisu zmian
Linia 186:
Konsolidacja większości prawicowych piłsudczyków wokół osoby Śmigłego-Rydza, skutkowała alienacją Walerego Sławka. 30 października 1935 Sławek rozwiązał sanacyjną organizację polityczną, Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem. Śmigły-Rydz i jego współpracownicy rozpoczęli więc prace nad stworzeniem nowego ugrupowania. Początkiem było zapewnienie sobie przywództwa w legionowej organizacji kombatanckiej – [[Związek Legionistów Polskich|Związku Legionistów Polskich (ZLP)]]. 24 maja 1936, Sławek stracił stanowisko Komendanta Naczelnego ZLP. Na jego miejsce wybrano Adama Koca. Odbyło się to w kontrowersyjnych okolicznościach – zebrani podczas XIII Walnego Zjazdu Delegatów ZLP organizacji nie byli jednomyślni, proponowali na stanowisko szefa ZLP gen. Sosnkowskiego. Dopiero przemówienie Śmigłego-Rydza uspokoiło sytuację{{odn|Mierzwa|2006|s=164}}.
 
W tym czasie Koc był już najbliższym współpracownikiem Śmigłego-Rydza, stąd też to jemu powierzył stworzenie programu nowego ugrupowania. 24 maja 1936 Generalny Inspektor Sił Zbrojnych podczas Zjazdu Legionistów w Warszawie wygłosił przemówienie, które zostało uznane za wyraźne zasygnalizowanie woli utworzenia nowej organizacji politycznej grupującej siły sanacyjne. Jedną z głównych idei była konsolidacja różnych sił narodu wokół poprawy obronności Polski<ref>{{cytuj pismo |tytuł=Deklaracja ideowa obozu płk Koca |czasopismo=Dziennik Poznański |strony=1 |data=22 lutego 1937}}</ref>. Na początku 1937 w rządowej ''Gazecie Polskiej'' ukazał się artykuł Bogusława Miedzińskiego, będący zapowiedzią poszukiwania przez sanację nowych form organizacyjnych dla swojej działalności. Autor wskazywał także na konieczność podjęcia współpracy z [[Narodowa Demokracja|endecją]]{{odn|Ajnenkiel|1980|s=544}}. W tym czasie sam Miedziński oraz Koc prowadzili rozmowy z młodymi narodowcami – [[Ruch Narodowo-Radykalny Falanga|Ruchem Narodowo-Radykalnym „Falanga”]]{{odn|Ajnenkiel|1980|s=543}}{{odn|Majchrowski|1985|s=51}}. Inni działacze sanacyjni dyskutowali natomiast z przywódcami Stronnictwa Ludowego – [[Maciej Rataj|Maciejem Ratajem]] i [[Jan Dąbski|Janem Dąbskim]], jednak bez rezultatów{{odn|Ajnenkiel|1980|s=544}}. Nie uzyskano tu kompromisu w trzech zasadniczych dla Stronnictwa kwestiach: zmiany ordynacji wyborczej poprzez wspólne opracowanie nowej, przyśpieszenia biegu reformy rolnej i powrotu Witosa do kraju.
 
Gdy okazało się, że Koc nie był w stanie samodzielnie i szybko opracować programu politycznego nowego ugrupowania, w grudniu 1936 zadanie to przejął Miedziński. Jednak ani Śmigły-Rydz, ani Koc nie zaakceptowali przygotowanego przez niego tekstu. Generalny Inspektor postanowił zatem samemu stworzyć deklarację programową nowo tworzonej organizacji. Opracował ją w ciągu tygodnia. Brak w tekście wzmianki o reformie rolnej uniemożliwiał Miedzińskiemu prowadzenie rozmów ze stronnictwami ludowymi na temat ewentualnej współpracy. Zagroził wobec tego wycofaniem się z życia politycznego obozu sanacyjnego{{odn|Mierzwa|2006|s=169}}. W styczniu 1937 Śmigły-Rydz, Koc i Miedziński spotkali się w [[Zakopane]]m, gdzie przez dwa dni dyskutowali na temat zmian w programie stworzonym przez generała. Ostatecznie do tekstu wprowadzono pewne poprawki. Były to niezwykle ogólnikowe sformułowania dotyczące reformy rolnej, pochodzące z projektu Miedzińskiego{{odn|Ajnenkiel|1980|s=545}}.