Adolf Beck: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat. |
drobne merytoryczne |
||
Linia 17:
==Życiorys==
Od roku 1886 pracował w Zakładzie Fizjologii i Histologii pod kierownictwem [[Napoleon Cybulski|Napoleona Cybulskiego]], w latach 1888-92 był jego asystentem i najbliższym współpracownikiem. Jeszcze podczas studiów odkrył zjawisko desynchronizacji czynności elektrycznej mózgu w odpowiedzi na bodźce. Praca doktorska ''Oznaczenie lokalizacyi w mózgu i rdzeniu za pomocą zjawisk elektrycznych''
Podobnie jak inni, zajmujący się podówczas podobną tematyką, nie wiedział o wcześniejszych pracach [[Richard Caton|Catona]]. Jego rozprawa stanowiła głębsze od innych studium problemu lokalizacji funkcji sensorycznych w mózgu jak i samego elektroencefalogramu. Wyniki opublikował w czasopiśmie fizjologicznym [[Centralblatt für Physiologie]]<ref>Beck A. Die Ströme der Nervencentren. Centralblatt für Physiologie, 4, ss. 572-573, 1890.</ref>. Jego krótki artykuł rozpętał burzę pretensji do palmy pierwszeństwa. Beck odpowiedział, że technikę badania potencjałów nerwów i konstrukcję elektrod opracował [[Emil du Bois-Reymond|Du Bois-Reymond]], więc zastosowanie znanej techniki do rozwiązania nowego problemu nie zasługuje na miano odkrycia. Stwierdził ponadto, że motywem podjęcia tych eksperymentów był konkurs ogłoszony w październiku 1888 przez profesora [[Napoleon Cybulski|Napoleona Cybulskiego]], który jest w związku z tym autorem idei. Dyskusję uciął Richard Caton, cytując publikacje swoich prac z roku 1875.
W roku 1894 uzyskał [[habilitacja|habilitację]] na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego z zakresu fizjologii na podstawie pracy ''
Po wybuchu I wojny światowej i zajęciu Lwowa przez Rosjan został aresztowany i uwięziony w obozie jenieckim w Kijowie. Staraniem Iwana Pawłowa i Czerwonego Krzyża został zwolniony w sierpniu 1915 r. i w następnym roku powrócił do miasta<ref name=":0" />.
W 1932 r. odszedł na emeryturę, jako następcę na stanowisku wyznaczając Wiktora Tychowskiego<ref name=":0" />. Od 1935 był profesorem honorowym UJK. Był także w latach 1921-29 wykładowcą [[Akademia Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie|Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie]]. Był członkiem [[Polska Akademia Umiejętności|PAU]] i członkiem czynnym [[Towarzystwo Naukowe we Lwowie|Towarzystwa Naukowego we Lwowie]]. Był pierwszym honorowym członkiem i laureatem medalu Polskiego Towarzystwa Fizjologicznego. Uczniami Becka byli Czubalski, [[Eufemiusz Herman|Herman]], [[Leopold Jaburek|Jaburek]], Klisiecki, Tothfeld, Tychowski i inni.
== Życie prywatne ==
Żonaty z Reginą Mandelbaum (zm. 1938), jego dziećmi byli syn [[Henryk Beck|Henryk]] (1896-1946) oraz córki Zofia (zm. 1939) i Jadwiga. Szwagrem Henryka był [[Kazimierz Zakrzewski]], zamordowany w 1941 r. w Palmirach<ref name=":0" />.
== Upamiętnienie ==
W 1935 jego portret namalował [[Stanisław Batowski Kaczor]].
W latach 1970 r. Mary A. B. Brazier przełożyła na angielski jego pracę doktorską<ref name=":0" />.
==Wybrane prace==
|