Wielka Armia: Różnice pomiędzy wersjami

Po zwycięstwie nad Austrią rozpadło się [[Święte Cesarstwo Rzymskie]]. Zastąpił je [[Związek Reński]] utworzony pod egidą [[Francja|Francji]] ([[Napoleon Bonaparte|Napoleon I]] został protektorem tegoż związku). Zmiany te, a także korony dla władców Bawarii i Wirtembergii oraz tytuł wielkiego księcia dla władcy Badenii (którym został jeden z marszałków Napoleona – [[Joachim Murat]]) źle przyjęto na berlińskim dworze opanowanym przez stronnictwo wojenne pod przywództwem królowej Luizy. Król Prus [[Fryderyk Wilhelm III Pruski|Fryderyk Wilhelm III]] ośmielony obietnicą rosyjskiej pomocy wysłał 1 X 1806 ultimatum do Napoleona, w którym domagał się wycofania Francuzów z [[Niemcy|Niemiec]] i zwrotu ziem odebranymodebranych niegdyś Prusom. W odpowiedzi Bonaparte skoncentrował armię i zaatakował [[Prusy (państwo)|Prusy]] przez [[Las Turyński]]. W tym czasie powstała IV koalicja antyfrancuska złożona z Prus, Rosji, Anglii, Szwecji i Saksonii. Po zwycięstwie Napoleona [[Bitwa pod Jeną-Auerstedt|pod Jeną]] i marszałka [[Louis Nicolas Davout|Davouta]] [[Bitwa pod AuerstädtJeną-Auerstedt|pod Auerstaedt]] armia pruska znalazła się w rozsypce, a Francuzi weszli do Berlina i ruszyli dalej, na ziemie polskie.

Król uciekł do Prus Wschodnich, gdzie z pomocą przybyła mu armia rosyjska. Podjęła ona w lutym ofensywę powstrzymaną przez Francuzów w krwawej bitwie [[bitwa pod Pruską Iławą|pod Pruską Iławą]]. Ostatecznie Wielka Armia pobiła Rosjan i Prusaków 4 czerwca 1807 w [[bitwa pod Frydlandem|bitwie pod Frydlandem]]. Tym samym cesarz Francuzów zmusił cara Aleksandra I i króla Fryderyka Wilhelma III do podpisania [[pokój w Tylży|pokoju w Tylży]] w lipcu 1807.