Said Mohamed Djohar: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Andrzei111 (dyskusja | edycje) m WP:SK |
rozbudowa |
||
Linia 5:
| miejsce urodzenia = [[Mahajanga]]
| data śmierci = [[23 lutego]] [[2006]]
| miejsce śmierci = [[
| funkcja = {{flaga|Komory}} [[Prezydenci Komorów|Prezydent Komorów]]
| partia =
| od = 28 listopada 1989
| do =
| poprzednik = [[
| następca = [[
| www =
| commons =
Linia 17:
|2 funkcja = {{flaga|Komory}} [[Prezydenci Komorów|Prezydent Komorów]]
|2 partia =
|2 od = 24 stycznia 1996
|2 do = 25 marca 1996
|2 poprzednik = [[Caabi El-Yachroutu Mohamed]]
|2 następca = [[Mohamed Taki Abdulkarim]]
}}
'''Said Mohamed Djohar''' (ur. [[22 sierpnia]] [[1918]] w [[Mahajanga|Mahajandze]] na [[Madagaskar]]ze, zm. [[23 lutego]] [[2006]] w [[
W 1946 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel w [[Sima (Komory)|Simie]]. W tym samym roku z poparcia [[Said Mohamed Cheikh|Saida Mohameda Cheikha]] został wybrany do nowo powstałej rady generalnej [[Terytorium Komorów]]. Uzyskał reelekcję w wyborach w 1952 i 1970 roku. Od czerwca do października 1972 roku pełnił funkcję przewodniczącego rady terytorialnej. W 1973 roku został przedstawicielem Terytorium Komorów na Madagaskarze; funkcję tą pełnił od uzyskania przez Komory niepodległości w 1975 roku. W okresie rządów swego przyrodniego brata [[Ali Soilih|Alego Soiliha]] nie angażował się w działalność polityczną{{r|AD}}.
W nocy z 26 na 27 listopada 1989 roku Ahmed Abdallah został zabity w niejasnych okolicznościach. Zgodnie z konstytucją z 1978 roku pełniącym obowiązki prezydenta Komorów został Przewodniczący Sądu Najwyższego [[Haribon Chebani]]. W nocy z 27 na 28 listopada [[Bob Denard]] przeprowadził zamach stanu, w którym Haribon Chebani został obalony. Następnego dnia prezydentem został Said Mohamed Djohar, który trzy dni wcześniej został mianowany na stanowisko Przewodniczącego Sądu Najwyższego{{r|Constitution}}. Faktyczną władzę sprawował Bob Denard, który ostatecznie ugiął się pod groźbą interwencji zbrojnej ze strony Francji, i 15 grudnia poddał się siłom francuskim{{r|Venter|UCA}}.
{{Przypisy}}▼
Pierwsze po śmierci Abdallaha wybory zapowiedziane zostały na luty 1989 roku. Jednakże, na skutek problemów organizacyjnych oraz wykrytych prób oszustwa, ostatecznie pierwsza tura wyborów odbyła się 4 marca. Z ośmiu startujących kandydatów wygrał ją, uzyskując 24,35% poparcia, [[Mohamed Taki Abdulkarim]]; Djohar zajął drugie miejsce, z wynikiem 23,07%. W drugiej turze, 11 marca 1989 roku, wygrał Djohar z poparciem 55,06%{{r|Venter}}.
Jakkolwiek na Komorach formalnie nadal obowiązywał zakaz działalności innych partii niż [[Komoryjska Unia dla Postępu]] ([[język francuski|fr]]. ''Union Comorienne pour le Progrès''), Djohar zezwolił na swobodną działalność polityczną{{r|Venter}}. W krótkim czasie na wyspach pojawiło się około 40 partii. Prezydent podjął we współpracy z [[Międzynarodowy Fundusz Walutowy|Międzynarodowym Funduszem Walutowym]] próby reform gospodarczych, które jednak zakończyły się całkowitym fiaskiem i praktycznym bankructwem państwa{{r|Crabtree}}.
Rządy Djohara charakteryzowały się niestabilnością polityczną. Siły prezydenckie udaremniły zamachy stanu w sierpniu 1990 i wrześniu 1992 roku, zaś 3 sierpnia 1991 roku ówczesny Przewodniczący Sądu Najwyższego [[Ibrahim Ahmed Halidi]] próbował zdjąć z urzędu Djohara pod pretekstem niemożności sprawowania przez niego władzy, został jednak aresztowany{{r|LA}}. W międzyczasie doszło także do nieudanego zamachu na życie Djohara. 28 września 1995 roku na Komory powrócił Bob Denard, i przy pomocy kapitana [[Ayouba Combo|Ayouby Combo]] dokonał tym razem udanego zamachu stanu. Rządy najemników nie trwały długo, bo już 4 października na skutek interwencji Francji Bob Denard i jego ludzie zostali aresztowani{{r|UCA}}.
Korzystając z nieobecności Djohara, który zabrany został na [[Reunion]] w związku z odniesionymi obrażeniami, władzę w państwie przejął premier [[Caabi El-Yachroutu Mohamed]], który 31 października ogłosił się tymczasowym prezydentem. Nowy rząd zakazał Djoharowi powrotu na Komory; Djohar odpowiedział, powołując 5 listopada 1995 roku rząd na uchodźstwie. 23 stycznia 1996 roku [[Organizacja Jedności Afrykańskiej]] wynegocjowała porozumienie między Mohamedem a Djoharem, na mocy którego od 24 stycznia 1996 Djohar ponownie, choć tylko symbolicznie, został prezydentem. W dniach 6-16 marca 1996 roku zorganizowane zostały wybory prezydenckie, w których Djohar nie brał już udziału. Większością 64,30% wygrał w nich Mohamed Taki Abdulkarim{{r|UCA|Rowe|Elections}}. Po wyborach Djohar nie wrócił już do życia publicznego.
Said Mohamed Djohar uważany jest za pierwszego demokratycznie wybranego prezydenta Komorów (Ahmed Abdallah w 1975 roku wybrany został przez parlament Komorów). Określany jest mianem ''Papa Djo'' - ojcem komoryjskiej demokracji. Pośmiertnie wydana została jego autobiografia ''Mémoires du président des Comores: quelques vérités qui ne sauraient mourir''{{r|NLA|NYT}}.
<ref name="NYT">{{cytuj stronę | url = http://www.nytimes.com/2006/02/25/obituaries/said-mohamed-djohar-87-comoros-leader-is-dead.html | język = en | tytuł = Said Mohamed Djohar, 87, Comoros Leader, Is Dead | data = 2006-02-25 | data dostępu = 2017-02-05 | praca = NYTimes.com | opublikowany = The New York Company}}</ref>
<ref name="NLA">{{cytuj stronę | url = http://trove.nla.gov.au/work/183096449?q&versionId=199461129 | język = en | tytuł = Mémoires du président des Comores: quelques vérités qui ne sauraient mourir | data dostępu = 2017-02-05 | praca = Trove | opublikowany = National Library of Australia}}</ref>
<ref name="AD">{{cytuj stronę | url = http://archivesdescomores.weebly.com/said-mohamed-djohar.html | tytuł = Said Mohamed DJOHAR - Président des Comores | język = fr | opublikowany = Archives des Comores | data dostępu = 2017-02-05}}</ref>
<ref name="Crabtree">{{cytuj książkę | strony = 53 | tytuł = “Maore Farantsa”: The Self-Determination of Mayotte to Become a Département of France | imię = Robert William | nazwisko = Crabtree | wydawca = [[University of Adelaide]] | miejsce = [[Adelaide (Australia)|Adelaide]] | rok = 2015 | url = http://hdl.handle.net/2440/98717 | język = en | oclc = 959625609}}</ref>
<ref name="UCA">{{cytuj stronę | url = http://uca.edu/politicalscience/dadm-project/sub-saharan-africa-region/comoros-1975-present/ | tytuł = Comoros (1975-present) | język = en | opublikowany = [[University of Central Arkansas]] | data dostępu = 2017-02-05}}</ref>
<ref name="Venter">{{cytuj pismo | tytuł = The Comorian comitragedy:
Final curtain on Abdallahism? | czasopismo = Africa Insight | wolumin = 20 | numer = 3 | rok = 1990 | strony = 141-150 | autor = Denis Venter | język = en}}</ref>
<ref name="Rowe">{{cytuj książkę | tytuł = A Political Chronology of Africa | miejsce = [[Londyn]] | rok = 2001 | strony = 95-96 | rozdział = Comoros | wydawca = Europa Publications | isbn = 9781857431162 | oclc = 59532282 | język = en | autor = David Lea | autor 2 = Annamarie Rowe}}</ref>
<ref name="LA">{{cytuj stronę | url = http://articles.latimes.com/1991-08-04/news/mn-389_1_supreme-court| język = en | tytuł = Struggle for Control Hits the Comoros | data = 1991-08-04 | data dostępu = 2017-02-05 | opublikowany = The New York Company}}</ref>
<ref name="Constitution">{{cytuj książkę | strony = 47 | tytuł = Comoros Constitution and Citizenship Laws Handbook: Strategic Information and Basic Laws | rok = 2013 | język = en | wydawca = Int'l Business Publications | isbn = 9781438778747 | rozdział = Geography & Nature}}</ref>
<ref name="Elections">{{cytuj książkę | strony = 253-256 | autor r = Bernhard Thibaut | rozdział = Comoros | tytuł = Elections in Africa | wydawca = Oxford University Press | miejsce = Oxford | isbn = 0-19-829645-2 | oclc = 41431601 | język = en}}</ref>
}}
{{Prezydenci Komorów}}
| |||