Sylabizm: Różnice pomiędzy wersjami

Sylabizm jako podstawowy system wersyfikacyjny występuje na przykład w literaturze francuskiej i serbskiej. W poezji francuskiej najważniejszym wzorcem jest aleksandryn, czyli dwunastozgłoskowiec ze średniówką pośrodku (6+6)<ref>Roy Lewis, On reading French verse. A study of poetic form, Oxford 1982, s. 43-69.</ref>. Natomiast w poezji serbskiej podstawowym formatem jest dziesięciozgłoskowiec ze średniówką po sylabie czwartej<ref>Przykładem może być linijka z cyklu o bitwie na Kosowym Polu: Slavu slavi srpski knez Lazare.</ref>. W poezji czeskiej – jak podaje [[Jacek Baluch]] – występował od XIV wieku<ref name="Kraków">{{Cytuj książkę | autor = Jacek Baluch, Piotr Gierowski | tytuł = Czesko-polski słownik terminów literackich | wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego | miejsce = Kraków | data = 2016 | strony = 367 | isbn = 978-83-233-4066-9}}</ref>. W XIX wieku ustąpił miejsca [[sylabotonizm|sylabotonizmowi]], ale pozostał w poezji ludowej i dziecięcej{{r|Kraków}}.