Kazimierz Florian Czartoryski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Pilot Pirx (dyskusja | edycje) →Życiorys: tortury |
poprawa linków |
||
Linia 47:
W [[Rzym]]ie uzyskał tytuł doktora teologii i przyjął święcenia kapłańskie. Został sekretarzem króla [[Władysław IV Waza|Władysława IV]]. W [[1651]] został biskupem poznańskim, w [[1655]] zamienił tę godność, stając się [[Biskupi kujawscy|biskupem kujawskim]]. W czasie [[potop szwedzki|potopu szwedzkiego]] schronił się wraz z królem [[Jan II Kazimierz|Janem Kazimierzem]] na [[Śląsk]]u, gdzie z przerwami przebywał do lipca [[1657]]. Od [[1661]] popierał projekty królowej Polski [[Ludwika Maria Gonzaga|Ludwiki Marii Gonzagi]] [[vivente rege|elekcji ''vivente rege'']]. Starał się pogodzić skonfederowane wojsko koronne z królem podczas [[rokosz Lubomirskiego|rokoszu Lubomirskiego]]. Doprowadził do [[Ugoda w Łęgonicach|ugody]] [[Łęgonice|w Łęgonicach]] [[31 sierpnia]] [[1666]]. Był elektorem [[Michał Korybut Wiśniowiecki|Michała Korybuta Wiśniowieckiego]] w 1669 roku z [[województwo brzeskokujawskie|województwa brzeskokujawskiego]]<ref>Porządek na seymie Walnym Electiey. Między Warszawą a Wolą przez opisane artykuły do samego tylko aktu Elekcyey należące uchwalony y postanowiony, roku [...] 1669 [słow.] dnia wtorego [...] maia, [b.n.s.]. </ref>. W czasie kryzysu [[1672]] występował jako mediator pomiędzy zwaśnionymi obozami, stając w obronie króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego.
Reskryptem z 11 kwietnia [[1669]] wydanym w Smardzewicach jako biskup kujawski pod karą klątwy zabronił poddawania [[tortury|tortur]]om bez dowodów winy, a na podstawie samego tylko oskarżenia, powtórnego brania na tortury odwołujących zeznania, jak również podpowiadania nazwisk rzekomych wspólników, stosowania nowych rodzajów tortur nie przewidzianych w przepisach, zakazywania apelacji. Zabronił też pławić, więzić i wydawać wyroki, nim cały proces do biskupa odesłany nie zostanie. „Życzymy na koniec i napominamy wszystkich sędziów, którzy mają żarliwość świętej sprawiedliwości, aby karali grzechy, jednak nie tajemne i których trudno dowieść, lecz tylko jawne, na przykład zabójstwa, kradziestwa, wydarcia, oszukiwania i gwałty, zdrady w kupiectwach, w rzeczach, do odziewania, albo pożywienia należących, cudzołóstwa także, obciążenia ubogich, pijaństwa, świąt nieświęcenie, potwarze i t. p." Zdaniem Zygmunta Glogera<ref>[
Był deputatem z [[Senat (I Rzeczpospolita)|Senatu]] do Rady Wojennej przy królu w 1673 roku<ref>Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 64.</ref>.
| |||