Albertyni: Różnice pomiędzy wersjami

Duchowość albertynów polega na naśladowaniu [[Jezus Chrystus|Chrystusa]], dającego się w [[Eucharystia (sakrament)|Eucharystii]] jako pokarm. Chrystusa, zwłaszcza cierpiącego, albertyni dostrzegają w każdym człowieku, szczególnie życiowo zaniedbanym, społecznie sponiewieranym, opuszczonym, bezdomnym. Swoją posługą bracia przywracają mu wygląd godny dziecka Bożego. W tak praktykowanej drodze do [[Bóg|Boga]] korzystają ze wzoru duchowego [[Matka Boża|Matki Bożej]], określanej przez [[Adam Chmielowski|Św. Brata Alberta]] Fundatorką zgromadzenia. Czerpią również z duchowego dziedzictwa [[Franciszek z Asyżu|Św. Franciszka z Asyżu]] i [[Jan od Krzyża|Św. Jana od Krzyża]]. W sposób szczególny kładą nacisk praktykowanie na praktykowanie [[rady ewangeliczne|rady ubóstwa]]. Do pełni charyzmatu zgromadzenia należą [[pustelnia|pustelnie]] – miejsca odnowy duchowej i odpoczynku po męczącej fizycznie i psychicznie pracy wśród ubogich. Formacja u albertynów obejmuje od pół do roku [[postulat (zakon)|postulatu]], 2 lata [[nowicjat]]u zakończonego [[śluby zakonne|ślubami czasowymi]] i 6 lat [[juniorat]]u. Po tym okresie składane są [[śluby zakonne|śluby wieczyste]] i następuje formacja permanentna<ref>Leksykon Zakonów w Polsce. Warszawa 2009, s. 30-31</ref>.