Wojskowe sądy rejonowe (PRL): Różnice pomiędzy wersjami

'''Wojskowe sądy rejonowe (WSR)''' – sądy utworzone na podstawie dekretu [[Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego|PKWN]] z [[23 września]] [[1944]] oraz rozkazu organizacyjnego nr 023/org Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego i Ministra Obrony Narodowej [[Marszałek (stopień wojskowy)|marsz.]] [[Michał Rola-Żymierski|Michała Żymierskiego]] z 20 stycznia 1946 (podpisali go też zastępca naczelnego dowódcy gen. [[Marian Spychalski]] oraz szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego gen. [[Władysław Korczyc]]).

Część historyków prawa uważa, że Wojskowe Sądy Rejonowe powołane zostały de facto w sposób bezprawny, gdyż dekret „Prawo o ustroju sądów wojskowych” z [[29 września]] [[1936]], na które powołano się tworząc WSR, przewidywał co prawda istnienie [[Wojskowe sądy rejonowe (II RP)|organów sądowniczych o takiej nazwie]], lecz miały one zupełnie inny charakter i inne kompetencje.

WSR upoważnione zostały do rozpatrywania spraw karnych nie tylko przeciwko żołnierzom i funkcjonariuszom [[Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego|Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego]], [[Wojska Ochrony Pogranicza|Wojsk Ochrony Pogranicza]] (od [[1949]]) i funkcjonariuszom [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|Urzędów Bezpieczeństwa Publicznego]] czy [[Milicja Obywatelska|Milicji Obywatelskiej]], ale także osobom cywilnym oskarżonym o tzw. "zbrodnie„zbrodnie stanu"stanu”. Najczęściej byli to prawdziwi lub wyimaginowani przeciwnicy systemu komunistycznego, żołnierze różnych formacji polskiego podziemia niepodległościowego i partyzanci [[Ukraińska Powstańcza Armia|Ukraińskiej Powstańczej Armii]].

* D. Burczyk, I. Hałagida, A. Paczoska-Hauke, Skazani na karę śmierci przez Wojskowe Sądy Rejonowe w Bydgoszczy, Gdańsku i Koszalinie 1956-1955, Gdańsk 2009.