Atarot (moszaw): Różnice pomiędzy wersjami

[[file:Atarot 007.jpg|thumb|left|450px|Аtarot Cmentarz w pobliżu "„[[Port lotniczy Atarot]]"”]]

W 1912 roku żydowskie organizacje [[Syjonizm|syjonistyczne]] zakupiły ziemię położoną na wzgórzach na północ od Jerozolimy. W 1914 roku zamieszkała tutaj pierwsza grupa [[Żydzi|żydowskich]] osadników, którzy przygotowywali skalistą glebę pod przyszłe uprawy rolnicze. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] władze tureckie wymusiły opuszczenie osady i projekt całkowicie upadł. W 1918 roku w wyniku wojny cała [[Palestyna]] przeszła pod panowanie [[Wielka Brytania|Brytyjczyków]], którzy utworzyli [[Palestyna (mandat)|Mandat Palestyny]]. Zmiana rządów wiązała się ze zmianą polityki wobec [[osadnictwo żydowskie w Palestynie|osadnictwa żydowskiego w Palestynie]]. Dzięki temu, w 1922 roku kolejna grupa osadników podjęła próbę założenia nowego osiedla Atarot. Grupa ta wydzierżawiła pola uprawne od okolicznych [[Arabowie|Arabów]], oczyszczając następnie cały ten teren ze skał i kamieni. Następnie pola te odkupił od arabskich właścicieli [[Żydowski Fundusz Narodowy]], wspierając założenie w 1924 roku pobliskiego żydowskiego osiedla [[Neve Jaakov]]. Powstał w ten sposób blok dwóch sąsiednich osiedli żydowskich. W 1931 roku brytyjskie władze mandatowe przeprowadziły przymusowe wywłaszczenie z około 20 hektarów ziemi, na których wybudowano niewielkie [[port lotniczy Atarot|lotnisko Kalandia]]. W trakcie prac budowlanych powstała droga oraz wodociągi. Podczas [[arabskieArabskie powstanie w Palestynie (1936-19391936–1939)|arabskiego powstania (1936-1939)]] moszaw był kilkakrotnie napadany, a jego uprawy rolnicze niszczone. Pomimo tych trudności w 1940 roku w moszawie żyło 150 mieszkańców.

Przyjęta 29 listopada 1947 roku [[Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181]] zakładała, że na terenie byłego [[Palestyna (mandat)|Mandatu Palestyny]] miały powstać dwa państwa (żydowskie i arabskie) oraz mała międzynarodowa strefa obejmująca [[Jerozolima|Jerozolimę]] i [[Betlejem]]. Strefa międzynarodowa miała pozostawać poza granicami obu państw i być zarządzana przez [[Organizacja Narodów Zjednoczonych|Narody Zjednoczone]], które stawały się gwarantem bezpieczeństwa wszystkich świętych miejsc [[Chrześcijaństwo|Chrześcijaństwa]], [[Islam]]u i [[Judaizm]]u w obu miastach. Natomiast moszaw Atarot miał znaleźć się w obrębie państwa arabskiego<ref>{{cytuj stronę | url = http://avalon.law.yale.edu/20th_century/res181.asp | tytuł = United Nations General Assembly Resolution 181 | data dostępu = 2014-11-07 | praca = The Avalon Project – Yale Law School | język = en}}</ref><ref>{{cytuj stronę | url = https://unispal.un.org/maps/m0103_1b.gif | tytuł = Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP | data dostępu = 2014-11-07 | autor = | opublikowany = 1948 | praca = United Nations | język = en}}</ref>. Społeczność żydowska zaakceptowała plan podziału [[Palestyna|Palestyny]], jednak Arabowie odrzucili go i dzień później doprowadzili do wybuchu [[wojna domowa w Mandacie Palestyny|wojny domowej w Mandacie Palestyny]]. Od samego początku wojny, siły arabskie sparaliżowały żydowską komunikację w regionie, całkowicie odcinając blok osiedli Atarot i Neve Jaakov od społeczności żydowskiej w [[Zachodnia Jerozolima|Zachodniej Jerozolimie]]. W obliczu tych wszystkich trudności zasugerowano skrócenie linii obrony poprzez ewakuację istniejącej na północy enklawy Atarot, położonej na południu enklawy bloku osiedli [[Gusz Ecjon]], oraz położonych nad [[Morze Martwe|Morzem Martwym]] kibuców [[Beit HaArava]] i [[Kalia (kibuc)|Kalia]]. Dowództwo [[Hagana|Hagany]] jednak zdecydowanie odrzuciło te propozycje i wzmocniło obronę tych obu osiedli grupą 150 żołnierzy z [[Brygada „Ecjoni”Ecjoni|Brygady „Ecjoni”]]{{odn|Jadwiszczok|2010|s=54, 73}}. W drugiej połowie kwietnia 1948 roku przeprowadzono [[operacja Jewusi|operację ''Jewusi'']], usiłując otworzyć linię komunikacyjną i połączyć Atarot z miastem. Jednak porażka w [[bitwa o Nabi Samuil|bitwie o Nabi Samuil]] (23 kwietnia 1948 r.) pokrzyżowała te plany{{odn|Kimche|1960|s=135-136}}. Była to jedna z najcięższych porażek Palmach podczas wojny, osłabiając morale Brygady „Harel”. Konsekwencją porażki była decyzja wycofania się ze zdobytej wsi Szuafat, która wobec niepowodzenia natarcia nie przedstawiała żadnej wartości. Żołnierze 5 Batalionu wycofując się, wysadzili część domów wioski. Żołnierze 4 Batalionu musieli także opuścić zajętą wcześniej wioskę [[Bajt Surik]]. W ten sposób pierwsza faza operacji ''Jewusi'' zakończyła się niepowodzeniem{{odn|Jadwiszczok|2010|s=77}}. Na początku [[I wojna izraelsko-arabska|I wojny izraelsko-arabskiej]] okolicę moszawu zajęły siły jordańskiego [[Legion Arabski|Legionu Arabskiego]]. Ostatecznie żydowscy obrońcy opuścili Atarot w dniu 17 maja 1948 roku. Moszaw został zajęty i zniszczony przez jordańskich żołnierzy. Ci, którzy zostali ewakuowani z Atarot, założyli w centrum kraju nowy moszaw nazwany [[Bnei Atarot]].