'''Hipoplazja''' ([[łacina|łac.]] ''hypoplasia'', z [[język grecki{{greka|gr.]]υπó}}, ''υπóhipo'' = pod, (tu: mało) + {{greka|πλάσσις}}, ''πλάσσεινplasis'' = kształtować, formować, (por. ''plastyczny'')) – typ niecałkowitej [[Morfogeneza (biologia)|morfogenezy]], polegający na zbyt słabym wykształceniu się narządu przebiegającym ze zmniejszeniem ilości komórek. Hipoplazji narządu często towarzyszy upośledzenie jego czynności. Hipoplazja narządów nierzadko wchodzi w skład obrazu klinicznego zespołów wad wrodzonych, może też stanowić wadę izolowaną. Termin wprowadzony przez [[Rudolf Virchow|Rudolfa Virchowa]] w [[1870]] roku.
== Przykłady hipoplazji ==
Linia 22:
== Bibliografia ==
* Lech Korniszewski, ''Dziecko z zespołem wad wrodzonych. Diagnostyka dysmorfologiczna.'', Wydwyd. II, PZWL 2005 {{ISBN|83-200-3042-0}}.
* Jerzy Stachura, Wenancjusz Domagała, ''Patologia znaczy słowo o chorobie.'', Tt. 1, ''Patologia ogólna.'' Wydawnictwo Polskiej Akademii Umiejętności, Kraków 2003. {{ISBN|83-88857-65-7}}.
