Semiologia (tradycja intelektualna): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 7:
Semiolodzy dzielą relacje między znakami na paradygmatyczne, tj. relacje między znakami w systemie językowym, oraz syntagmatyczne, tj. relacje między znakami w określonej, konkretnej wypowiedzi. W samych znakach semiologia wyróżnia [[plan wyrażania]] (''signifiant'' – znaczące, zewnętrzną formę dźwiękową i – wtórnie – graficzną znaku) oraz [[plan treści]] (''signifié'' – znaczone; paralelną wobec planu wyrażania warstwę znaku konstruującą jego [[Sens (filozofia)|sens]]). [[Znaczenie]] semiologia rozumie jako właściwą dla danego systemu językowego całość, podzielną na elementarne i niepodzielne jednostki sensu.
 
Fundamentalne dla semiologicznego rozumienia pojęcia znaku jest umieszczanie tzw. „zjawiskzjawisk znakowych”znakowych w procesie [[komunikacja|komunikacji]], w ich związku z [[Nadawca ((komunikacja językowa))|nadawcą]] i [[Odbiorca (komunikacja językowa)|odbiorcą]] znaku, w powiązaniu z sytuacją nadawcy i odbiorcy, także w kontekście społecznym procesów komunikacyjnych.
 
Niektórzy semiologowie (np. [[Pierre Guiraud]] w dziele ''Semiologia'', przekł. pol. Warszawa 1974) definiują semiologię wąsko – jako naukę o wszystkich systemach znaków, które nie są systemami znaków językowych. Przeważa jednak szerokie rozumienie semiologii – prócz systemów znaków językowych semiologowie zajmują się społecznymi formami komunikowania się, takimi jak ceremonie, obrzędy, ubiór, formy towarzyskie. Szczególne znaczenie zdobyła sobie semiologia jako teoria kodów estetycznych – ukonstytuowała się ona w osobny nurt w badaniach literackich.