Teatr elżbietański: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 83.26.148.43 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to PawełMM.
Nie podano opisu zmian
Linia 12:
Początkowo aktorzy grali na dworze, potem w budynkach. Przyjmuje się, że [[scena|sceną]] było podwyższenie, otoczone z trzech stron przez widzów i nieodgrodzone od nich barierą. [[Aktor]]zy często zwracali się do publiczności bezpośrednio, nawiązywali z nią bliski kontakt. Podobnie sami widzowie pozostawali w interakcji z działaniami aktorów. Publiczność, a zwłaszcza przedstawiciele niższych klas społecznych, bywała hałaśliwa i żywo reagowała na akcję przedstawienia. W zwyczaju było wiwatowanie, klaskanie, tupanie, a nawet – w przypadku skrajnego znudzenia spektaklem – rzucanie w grających drobnymi kamieniami. [[Scenografia|Dekoracji]] było niewiele, często zastępował je napis głoszący gdzie dzieje się akcja. Brak dekoracji rekompensowały bogate [[kostium|stroje aktorów]]. Czwarty bok sceny zamykały drzwi do garderoby, przez które wchodzili aktorzy. Nad nimi budowano niewielki ganek, galerię (były one miejscem rozgrywania scen [[balkon]]owych), wsparte na słupach. Pomiędzy słupami zawieszano kotarę. Dzieliła ona scenę na przedscenie i niewielką scenę wewnętrzną. Kurtyny nie było. Przedstawieniom towarzyszyła muzyka. Światło dzienne uniemożliwiało wykorzystywanie efektów świetlnych.
 
Tak naprawdę nie wiadomo dokładnie, jak wyglądała "scena elżbietańska" – każda scena w tamtych czasach była trochę inna. Na podstawie 10 znanych nam dzisiaj źródeł tworzy się obraz sceny elżbietańskiej i określa podstawowe jej zasady. Są to następujące źródła:
# Analiza kontraktu na budowę Fortune – opublikowanego w 1790 roku.
# Dziennik P. Henslowe’a pisany w latach 1592-1609.
# Rysunek znany jako rysunek Johanesa De Witta – opublikowany w 1888 r.
# “Long view” of London (czyli panorama Londynu) wykonany przez Wenceslausa Hollara w 1647 r. – udostępniony w 1930 r.
# Didaskalia i analiza scen dramatów Williama Szekspira, Bena Johnsona, Johna Fletchera i in.
# Messalina i Roxana – rysunki odnalezione w okładkach książek „Messalina” (z 1640) i „Roxana” (z 1632).
# Plany teatru Cockpit In Court wybudowanego między 1629 i 1630 r. przez Inigo Jonesa oraz sceny późniejsze (które musiały być wzorowane na wcześniej istniejących budynkach).
# Gdańska Szkoła Fechtunku – rycina Petera Willera przedstawiona szerszym środowiskom uniwersyteckim w 1986 r.; jedyne źródło piktograficzne, które dotyczy Fortune.
# Opis szkoły Fechtunku z 1646 r. wykonany przez le Labouleura.
# Odkrycie fundamentów pierwszego i drugiego Rose oraz fragmentu fundamentów pierwszego Globe (na których wybudowano również II Globe) w 1988 r.
 
Terminologia stosowana przy opisie teatru elżbietańskiego (sceny elżbietańskiej):