Spójnik (część mowy): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 89.238.42.92). Wandalizm. |
spójnik nie występuje wyłącznie w jęz. polskim |
||
Linia 1:
'''Spójnik''' – [[wyraz]] łączący dwa [[zdanie|zdania]], [[równoważnik zdania|równoważniki zdań]] lub [[wyrażenie|wyrażenia]] w jedno [[zdanie złożone
==
=== Podział ===
W [[język polski|języku polskim]] spójniki wyróżniane są zwykle jako osobna, [[fleksja|nieodmienna]] [[część mowy]]. W języku polskim wyróżnia się:
* ''spójniki współrzędne'' (''parataktyczne''):
** łączne, np. ''a, i, oraz, tudzież''
Linia 13 ⟶ 15:
Spójniki podrzędne zawsze wprowadzają [[zdanie podrzędnie złożone|zdanie podrzędne]] (lub równoważnik zdania), tworząc zdanie złożone. Niektóre spójniki (np. ''a'', ''czy'', ''i'') mogą, w zależności od kontekstu, reprezentować dwie różne z powyższych kategorii.
=== Interpunkcja ===
Jako że spójniki łączą ze sobą autonomiczne wypowiedzi, ich stosowanie jest blisko związane z [[interpunkcja|interpunkcją]], zwłaszcza z zastosowaniem [[przecinek|przecinka]] jako znaku oddzielającego. W języku polskim zdanie podrzędne należy zawsze oddzielać przecinkiem od zdania względem niego nadrzędnego (z obu stron, jeśli to możliwe). Stąd często powtarzana w szkołach reguła nakazująca stawianie przecinka przed określonymi spójnikami, która obejmuje jednak tylko część zastosowań przecinka w tej funkcji (spójnik występuje tylko z jednej strony zdania podrzędnego) i nie jest zbyt ścisła (spójnik może wystąpić w środku zdania podrzędnego, na granicy dwóch zdań podrzędnych lub być częścią spójnika zestawionego).
| |||