Według dowódców USA i NATO posiada gruntowne i wszechstronne wykształcenie wojskowe.. W latach 1969–1973 studiował w [[Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Zmechanizowanych|Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki]] we Wrocławiu, którą ukończył z oceną bardzo dobrą i dyplomem inżyniera-dowódcy<ref>{{faktCytuj|autor=1|tytuł=|data=2016-03}}</ref>. JestZgodnie z ocenami ekspertów wojskowych USA i NATO jest absolwentem najbardziej elitarnych{{według kogo|data=2016-03}} uczelni wojskowych, zarówno w byłym Układzie Warszawskim, jak i w Sojuszu Północnoatlantyckim. Ukończył z wyróżnieniem [[Akademia Wojskowa im. Michaiła Frunzego|Akademię Wojskową im. Michaiła Frunzego]] (1976-1979) oraz ze złotym medalem [[Akademia Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR|Akademię Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR]] (1988-1990), a także w Kurs Generalski w [[Akademia Obrony NATO|Akademii Obrony NATO]] w Rzymie (1998) i Kurs dla Kierowniczej Kadry Sojuszu Północnoatlantyckiego w Szkole NATO w [[Oberammergau]] (2000). Ponadto w 1975 r. zwyciężył w [[Olimpiada Taktyczna Wojska Polskiego|Olimpiadzie Taktycznej Wojska Polskiego]], a w 2005 r. w [[Akademia Obrony Narodowej|Akademii Obrony Narodowej]] obronił rozprawę doktorską pod tytułem „Przygotowanie i prowadzenie operacji stabilizacyjnej przez wielonarodowy związek taktyczny”{{Fakt|data=2016-03}}.
== Służba wojskowa ==
W Siłach Zbrojnych RP przeszedł typową{{według kogo|data=2016-03}} drogę oficera-dowódcy i sztabowca. Służbę zawodową rozpoczął w [[8 Dywizja Zmechanizowana|8 Dywizji Zmechanizowanej]] w garnizonach [[Koszalin]] i [[Trzebiatów]] na stanowiskach: dowódcy plutonu i kompanii oraz szefa sztabu batalionu zmechanizowanego. Po ukończeniu akademii wojskowej w 1979 r. objął stanowisko starszego oficera operacyjnego – zastępcy szefa sztabu [[28 Pułk Zmechanizowany|28 Pułku Zmechanizowanego]], a następnie szefa sztabu [[36 Pułk Zmechanizowany Legii Akademickiej|36 Pułku Zmechanizowanego]] (1980-1982) i dowódcy [[32 Pułk Zmechanizowany|32 Pułku Zmechanizowanego]] (1982-1984). Następnie został przeniesiony do [[Warszawski Okręg Wojskowy|Warszawskiego Okręgu Wojskowego]], gdzie pełnił kolejno obowiązki dowódcy [[1 Pułk Zmechanizowany|1 Pułku Zmechanizowanego]] w [[Wesoła (Warszawa)|Wesołej]] (1984-1986), szefa sztabu [[1 Dywizja Zmechanizowana|1 Dywizji Zmechanizowanej]] w [[Legionowo|Legionowie]] i dowódcy [[6 Brygada Powietrznodesantowa|6 Brygady Powietrznodesantowej]] w Krakowie (1987-1988){{Fakt|data=2016-03}}. W 1988 r. w drodze wyróżnienia skierowany został na studia w Akademii Sztabu Generalnego [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]], po ukończeniu której kontynuował służbę w Dowództwie Warszawskiego Okręgu Wojskowego, m.in. jako: szef oddziału operacyjnego, szef sztabu-zastępca dowódcy (1990–1992) i szef szkolenia-zastępca dowódcy (1993–1994).
W 1994 roku przeniesiony do [[Sztab Generalny Wojska Polskiego|Sztabu Generalnego WP]], gdzie zajmował stanowisko szefa [[Zespołu Inspekcji]] Sił Zbrojnych. W ramach przygotowania Sił Zbrojnych RP do członkostwa w [[NATO|Pakcie Północnoatlantyckim]] został wyznaczony na stanowisko [[Attaché wojskowy|Attaché Obrony, Wojskowego, Lotniczego i Morskiego]] przy [[Ambasada RP w Ankarze|Ambasadzie RP w Turcji]] (1995-1998), a następnie w lutym 1999 r. został przeniesiony do [[Mons]], gdzie organizował i tworzył [[Polskie Narodowe Przedstawicielstwo Wojskowe przy Naczelnym Dowództwie NATO w Europie]] (SHAPE), którego był pierwszym szefem (1999-2002). Po powrocie do kraju został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy Wojsk Lądowych (2002-2005). Po zaproszeniu Polski do udziału w [[II wojna w Zatoce Perskiej|operacji „Iracka Wolność”]] został wytypowany na stanowisko pierwszego dowódcy [[Wielonarodowa Dywizja Centrum-Południe|Dywizji Wielonarodowej Centrum-Południe]] i [[Polski Kontyngent Wojskowy w Iraku|Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku]], które pełnił od 16 kwietnia 2003 do 11 stycznia 2004 r.
