Janina Błaszczak: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m →‎Życiorys: poprawa linku z przekierowania na właściwy artykuł
Linia 29:
Urodziła się na [[Wołyń|Wołyniu]], w rodzinie [[Legiony Polskie (1914–1918)|legionisty]] i [[Osadnictwo wojskowe|osadnika wojskowego]]. Prawdopodobnie w 1939 jej ojciec zginął z rąk [[Nacjonalizm ukraiński|ukraińskich nacjonalistów]]. Ona sama wraz z całą rodziną została w lutym 1940 [[Represje ZSRR wobec Polaków i obywateli polskich 1939-1946|deportowana przez władze sowieckie na Syberię]]. Na wygnaniu pracowała przy wyrębie lasów{{r|Leksykon}}.
 
W sierpniu 1943 zgłosiła się ochotniczo w szeregi [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1943-19441943–1944)|Armii Berlinga]]. Początkowo służyła w szeregach [[1 Samodzielny Batalion Kobiecy im. Emilii Plater|batalionu kobiecego im Emilii Plater]]{{r|Leksykon}}. Pod koniec 1943 roku rozpoczęła pięciomiesięczną{{r|SN}} naukę w szkole oficerskiej w [[Riazań|Riazaniu]], którą ukończyła z pierwszą{{r|Leksykon}}, a według innych źródeł z trzecią{{r|SN}} lokatą. W stopniu podporucznika objęła dowództwo nad 3 kompanią moździerzy [[9 Zaodrzański Pułk Piechoty|9 pułku piechoty]] [[3 Pomorska Dywizja Piechoty|3 Dywizji Piechoty im. Romualda Traugutta]]{{r|Leksykon}}. Pododdział ten był największą pierwszoliniową jednostką WP, jaką dowodziła kobieta w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]]{{r|SN}}.
 
W sierpniu 1944 brała udział w walkach na [[Przyczółek warecko-magnuszewski|przyczółku warecko-magnuszewskim]]{{r|Leksykon}}. Miesiąc później wraz ze swoim pułkiem uczestniczyła w [[Walki o Warszawę Pragę|walkach o Pragę]]{{r|PB}}, a następnie w [[Walki o przyczółki warszawskie (1944)|nieudanej próbie odsieczy]] dla [[Powstanie warszawskie|powstańczej Warszawy]]. Po klęsce na [[Przyczółek czerniakowski|przyczółku czerniakowskim]] została uznana za poległą i pośmiertnie odznaczona orderem [[Order Virtuti Militari|Virtuti Militari]]. W rzeczywistości, będąc dwukrotnie ranną, trafiła do niemieckiej niewoli. Przy pomocy członków [[Armia Krajowa|AK]] zdołała uciec ze szpitala w [[Skierniewice|Skierniewicach]]. Pod opieką rodziny kolejarskiej ukrywała się do lutego 1945{{r|Leksykon}}.