Cesarstwo zachodniorzymskie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 178.43.241.178 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to XaxeLoled. |
|||
Linia 90:
== Sytuacja wewnętrzna i zewnętrzna ==
W tym okresie przybycie z Azji groźnych koczowników, nazywanych [[Hunowie|Hunami]], spowodowało wielką migrację plemion [[Germanie|germańskich]] i innych, zamieszkujących Europę na zachód od rzeki [[Dunaj]]. Migracja ta, która przeszła do historii jako [[wielka wędrówka ludów]], przysparzała wiele kłopotów Rzymianom. Rozgromione przez Hunów plemiona cofały się w panice na zachód, wkraczając na ziemie rzymskie. Rzymianie na ogół wyrażali zgodę na osiedlenie się obcych plemion. Jako „sprzymierzeńcom” nadawano im ziemię jako obszar osiedleńczy oraz żywność z magazynów rządowych do czasu zagospodarowania się. Jednak przybysze germańscy nie zawsze potrafili dać sobie radę z gospodarką w nowych warunkach klimatycznych, popadali więc niejednokrotnie w kłopoty, które zmuszały ich do zmiany miejsca osiedlenia. To z kolei doprowadzało do konfliktów z lokalną ludnością.
== Konflikt z Wizygotami ==
Spośród plemion osiedlonych na terenie cesarstwa zachodniorzymskiego wiele problemów przysporzyli [[Wizygoci]], będący plemieniem germańskim, które osiedliło się na terenach Rzymu w 376 roku. Jeszcze przed ostatecznym rozpadem Imperium wywołali bunt, który wstrząsnął jego podstawami. Na mocy ugody z ówczesnym cesarzem [[Gracjan (cesarz rzymski)|Gracjanem]] z 382 roku osiedlili się na terenie [[Mezja|Mezji]]. Po rozpadzie imperium niebezpieczeństwo wizygockie odżyło na nowo. Sprzyjało mu osłabienie cesarstwa wskutek rywalizacji między „opiekunami” małoletnich cesarzy oraz intrygi i walki między rozmaitymi klikami dworskimi, których żądza władzy i korupcja bardzo szkodziły państwu<ref>J. Vogt, s. 172.</ref>.
| |||