Michał Bobrzyński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dopiska
drobne merytoryczne
Linia 32:
Od habilitacji do lat 80. XIX w. trwała ożywiona działalność naukowa i dydaktyczna Michała Bobrzyńskiego. W tym czasie jego uczniami byli: [[Władysław Abraham]], [[Bolesław Ulanowski]], [[Stanisław Estreicher]], [[Oswald Balzer]], [[Alfred Halban]]. Był współtwórcą [[krakowska szkoła historyczna|krakowskiej szkoły historycznej]], od 1878 członkiem [[Polska Akademia Umiejętności|Akademii Umiejętności]]. Od 1880 roku był członkiem honorowym [[Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk|Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk]]<ref>Bolesław Erzepki, Spis członków Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu, Poznań 1896, s. 1.</ref>. Od 1893 został honorowym profesorem historii prawa polskiego i niemieckiego na [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytecie Lwowskim]]. Był także dyrektorem [[Archiwum Krajowe Aktów Grodzkich i Ziemskich w Krakowie|Archiwum Krajowego Aktów Grodzkich i Ziemskich w Krakowie]].
 
Jego aktywna działalność polityczna w [[Galicja (Europa Środkowa)|Galicji]] i monarchii austro-węgierskiej rozpoczęła się w 1885, kiedy został posłem do [[Sejm Krajowy (Galicja)|Sejmu Krajowego]] we [[Lwów|Lwowie]] i Rady Państwa w [[Wiedeń|Wiedniu]]. W latach 1891-1902 był wiceprezydentem [[Rada Szkolna Krajowa|Rady Szkolnej Krajowej]]. Położył duże zasługi dla rozwoju oświaty w Galicji. W latach 1908-1913 był [[Namiestnik (urzędnik)|namiestnikiem]] Galicji. W 1914 został powołany na stanowisko dożywotniego członka Izby Panów<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Kronika | czasopismo = [[Głos Rzeszowski]] | strony = 3 | data = Nr 4 z 8 marca 1914 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=1859}}</ref>. W 1915 założył [[Liga Państwowości Polskiej|Ligę Państwowości Polskiej]], 1917 ministrem dla Galicji i w tym czasie czynił starania na rzecz reformy sejmowej i ugody z Ukraińcami. Cieszył się zaufaniem cesarza [[Franciszek Józef I|Franciszka Józefa]]. Odmówił jednak przyjęcia nadanego mu tytułu szlacheckiego. Członek konserwatywnego stronnictwa [[Stańczycy|Stańczyków]]. Otrzymał tytuł c. k. [[Tajny radca|tajnego radcy]]<ref name="szem1911">{{Cytuj książkę | tytuł = Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911 | wydawca = Prezydyum C.K. Namiestnictwa | miejsce = Lwów | data = 1911 | strony = 1 | url = http://sanockabibliotekacyfrowa.pl/dlibra/docmetadata?id=615}}</ref>.
 
Do jego oponentów należeli [[Henryk Schmitt]]<ref>[http://www.pbi.edu.pl/book_reader.php?p=52385&s=1 ''Rozbiór dzieła pod tytułem Dzieje Polski w zarysie przez Michała Bobrzyńskiego''] Kraków, 1882</ref> i [[Władysław Konopczyński]]<ref>[http://www.krakowskie.nazwa.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=81:wadysaw-konopczyski-qhistoria-nacjonalizm-a-dobry-humorq&catid=31:wadysaw-konopczyski&Itemid=4 ''Historia, nacjonalizm a dobry humor''], [http://krakowskie.nazwa.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=82:wadysaw-konopczyski-qpsychologia-ekscelencji-bobrzyskiegoq&catid=31:wadysaw-konopczyski&Itemid=4 ''Psychologia ekscelencji Bobrzyńskiego'']</ref>.
Linia 44:
== Dzieło ==
Był autorem wielu prac, z zakresu historii i prawa polskiego, z których najważniejsze to:
* ''Dzieje Polski w zarysie'' (1877Warszawa 1879); wyd. 4, Warszawa 1927
* ''W imię prawdy dziejowej'' (1879)
* ''Geneza społeczeństwa polskiego na podstawie kroniki Galla i dyplomatów XIIgo wieku'', Kraków 1881 [https://polona.pl/item/699440/3/ Wersja cyfrowa]
* ''Wskrzeszenie państwa polskiego'' (1920-1925)
* ''Szkice i studia historyczne'', 2 t., zbiór (1922)