Pałac Brühla w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
wymiana zdjęcia, drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
|||
Linia 32:
| www =
}}
'''Pałac Brühla''' – nieistniejący [[rokoko]]wy pałac, który znajdował się w [[Warszawa|Warszawie]] przy ul. Wierzbowej 1, przy obecnym [[plac marsz. Józefa Piłsudskiego w Warszawie|placu marsz. Józefa Piłsudskiego]]. Był uważany za jeden z najpiękniejszych warszawskich pałaców.
W 1944 został wysadzony przez [[Niemcy|Niemców]] razem z [[Pałac Saski w Warszawie|pałacem Saskim]]. Nie został odbudowany.
Linia 41:
Na polecenie marszałka wielkiego koronnego [[Stanisław Herakliusz Lubomirski|Stanisława Herakliusza Lubomirskiego]] w latach 1681–1696 nastąpiła przebudowa według projektu [[Tylman z Gameren|Tylmana z Gameren]]. Od frontu dobudowano wtedy dwa dwupiętrowe [[alkierz]]e ze stożkowymi dachami i wnękami na zdobiące je rzeźby królów. Od strony ogrodu dobudowano dwa trójkondygnacyjne, siedmioosiowe [[pawilon]]y.
W pałacu zainstalowano pierwsze w Warszawie dźwigi osobowe (windy), przeznaczone dla
W 1750 pałac został zakupiony przez [[Henryk Brühl|Henryka Brühla]], pierwszego ministra króla [[August III Sas|Augusta III]]. Dla niego w latach
29 maja
W latach
W 1882 przeprowadzono kolejną przebudowę, która miała na celu przystosowanie budynku dla Centralnego Biura Telegraficznego. Powstało wtedy dodatkowe wejście od ul. Kotzebue (obecnie Fredry). Obniżono dach nad korpusem głównym nad którym zbudowano jednopiętrową nadbudówkę oraz obniżono z czasem wysokość zwieńczeń alkierzy. Autorem projektu przebudowy pałacu był [[Karol Kozłowski (architekt)|Karol Kozłowski]]<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Encyklopedia Warszawy | wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN | miejsce = Warszawa | data = 1994 | strony = 379 | isbn = 83-01-08836-2}}</ref>.
Przed 1932 wykonano rekonstrukcję elewacji alkierzy z czasów Tylmana, ale z wysokością i dachami z rokokowych projektów Jaucha i Knöbla. Przebudowano też elewację korpusu głównego usuwając niekorzystne przekształcenia otworów okiennych z XIX wieku. Natomiast od strony ul. Fredry powstało nowe, [[modernizm (architektura)|modernistyczne]] skrzydło budynku. Projekt tej przebudowy wykonał [[Bohdan Pniewski]] na potrzeby [[Ministerstwo Spraw Zagranicznych (Polska)|Ministerstwa Spraw Zagranicznych]]. Poziom dziedzińca przed pałacem obniżono o metr, pokrywając go kamiennymi płytami. Zaprojektowane przez Pniewskiego wnętrza, które ukończono w 1937 roku, były jedną z najciekawszych kreacji architektonicznych lat międzywojennych. Prof. Tadeusz S. Jaroszewski napisał, że stanowiły one
We wrześniu 1939 roku uszkodzeniu uległ dach, ale wyremontowano go w 1940 roku. W latach 1939–1944 pałac był siedzibą gubernatora [[Dystrykt warszawski|dystryktu warszawskiego,]] [[Ludwig Fischer|Ludwiga Fischera]]<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Encyklopedia Warszawy | wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN | miejsce = Warszawa | data = 1994 | strony = 638 | isbn = 83-01-08836-2}}</ref>. W budynku mieściła się także m.in. dyspozytornia systemu [[Szczekaczka (megafon uliczny)|megafonów ulicznych (tzw. szczekaczek)]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Komorowski (red.) | imię = Krzysztof | tytuł = Warszawa walczy 1939–1945. Leksykon | wydawca = Fundacja Polska Walczy i Wydawnictwo Bellona | miejsce = Warszawa | data = 2015 | strony = 84 | isbn = 978-83-1113474-4}}</ref>.
Linia 57:
Gmach został wysadzony przez Niemców po [[Powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]], 19 grudnia 1944<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Bartoszewski | imię = Władysław | tytuł = 1859 dni Warszawy | wydawca = Wydawnictwo Znak | miejsce = Kraków | data = 2008 | strony = 861 | isbn = 978-83-240-1057-8}}</ref>.
Do
Do 2008 w miejscu pałacu znajdował się [[Pomnik Stefana Starzyńskiego w Warszawie (ul. Saska)|pomnik Stefana Starzyńskiego]]. Pomnik miał cokół zrobiony z fragmentu Pałacu Brühla. Planowana była odbudowa pałacu wraz z całą zachodnią pierzeją placu Piłsudskiego, jednak ze względów finansowych odbudowa ta została wstrzymana, a odkopane [[fundament]]y zasypane.
| |||