Kot w butach: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 48981032 autora 91.192.2.204 (dyskusja)
Linia 11:
Wkrótce potem Kot dowiaduje się, że król i jego piękna córka będą podróżować karetą wzdłuż rzeki. Kot namawia niczego nieświadomego młynarczyka, by w tym czasie ten wziął kąpiel w rzece. Kiedy królewski orszak zbliża się, Kot ukradkiem chowa odzież młynarczyka, po czym biegnie błagać o pomoc króla: jego pan, „Markiz”, topi się w rzece. Młynarczyk zostaje „wyratowany”, a brak jego ubrania Kot tłumaczy „kradzieżą” rabusiów. Młynarczyk, odziany w piękne stroje, odjeżdża królewskim powozem.
Kot w Butach wyprzedza monarszy orszak i dociera na ziemie rządzone przez potężnego i okrutnego ogra (lub olbrzyma - ten szczegół zależy od wersji baśni). Zwierzę obiecuje napotkanym wieśniakom pracującym na polach góry złota, jeśli ci będą odpowiadać, że pola należą do Markiza de Karabasza. Kiedy król i jego świta mijają ziemie, pyta każdego chłopa, do kogo należy ta kraina. Za każdym razem wieśniacy odpowiadają, że do Markiza. Król jest pod wielkim wrażeniem potęgi „Markiza”.
Tymczasem Kot w Butach dociera do zamku ogra. Kłamstwami i pochlebstwami namawia go, by ten popisywał się przed nim swoimi magicznymi zdolnościami. Gdy w pewnym momencie ogr zamienia się w mysz, Kot rzuca się na [[Grzegorz Cebulski|niego]] i zjada.
Gdy orszak dociera do zamku, Kot wita króla w imieniu swojego pana.
Król wydaje swoją córkę za młynarczyka koniec.
 
=== Wariacje zakończeń baśni ===
* W wersji Straparoli nie ma ogra; Kot zajmuje zamek należący do szlachcica, który umarł w podróży.
* W wersji [[muzyki]]
* gdfghdghfhfhfththtf
* nie ma ogra; Kot zajmuje zamek należący do szlachcica, który umarł w podróży.
* W wersji Perraulta Kot zostaje wielmożnym panem.
* W wersji Basila i Jacobsa, młynarczyk obiecał kotu godziwy pogrzeb. Kot sfingował śmierć (Basil) bądź zachorował i wyglądał na nieżywego. Młynarczyk wyrzucił zwierzę na śmietnik. W wersji Basila Kot opuścił swojego pana; według Jacobsa syn młynarczyka wezwał do Kota doktora i błagał zwierzę tak długo, aż zgodziło się zostać.