Olga Drahonowska-Małkowska: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Młodość: to encyklopedia a nie notatnik z kwestiami do wyjaśnienia |
→Skauting: drobne merytoryczne |
||
Linia 37:
Pierwszą żeńską (trzecią według kolejności) [[drużyna (harcerstwo)|drużynę]] skautową we [[Lwów|Lwowie]] (III Lwowska Drużyna Skautek im. Emilii Plater) objęła (jako drużynowa) Olga Drahonowska. Była również pierwszą komendantką skautek w Naczelnej Komendzie Skautowej w latach 1911-1912.
Gdy w marcu 1912 roku na I Zjeździe we Lwowie harcerstwo przyjęło jednomyślnie charakter organizacji abstynenckiej, Olga Drahonowska została powołana w skład zarządu oddziału lwowskiego Eleuterii-Wyzwolenia, a prowadzona przez nią I żeńska III Lwowska Drużyna Skautek im. Emili Plater otrzymała świetlicę w lokalu tej
W czerwcu 1913 roku opuściła Lwów udając się na leczenie do [[Zakopane]]go. Przybyli tam również [[Andrzej Małkowski]] i ks. [[Kazimierz Lutosławski]], który udzielił im ślubu. Po wyleczeniu nacieku w płucu Olga Małkowska założyła i prowadziła w Zakopanem harcerstwo żeńskie, od sierpnia 1914 roku, gdy Małkowski po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] wyruszył do [[Legiony Polskie 1914-1918|Legionów]]), również drużynę męską. Po zabraniu do wojska austriackiego listonoszy i górali zorganizowała skautową pocztę, pomoc żniwną dla góralek, ochronkę dla opuszczonych dzieci, tanią jadłodajnię dla ubogiej ludności i skautową straż porządkową pełniącą nocną służbę. Pod jej komendą skauci stworzyli tajne składy broni w górach: w [[Dolina Kościeliska|Dolinie Kościeliskiej]], na [[Hala Pyszna|Hali Pysznej]], w [[Dolina Roztoki|Dolinie Roztoki]], w [[Murzasichle|Murzasichlu]] i w grotach [[Nosal (Tatry)|Nosala]]. W lutym 1915 roku po próbie ogłoszenia przez Andrzeja Małkowskiego Republiki Podhalańskiej jako zaczątku niepodległej Polski policja austriacka wykryła te magazyny, a druhna Olga z mężem tylko dzięki ostrzeżeniu przez górali zdołała uniknąć aresztowania.
|