Święta Weronika: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Święty infobox}} |
uzupełnienie o wizje Valtorty i Emmerich, które nadają sens tej postaci |
||
Linia 31:
Grecko-rzymskie słowo ''vera eikon'' („prawdziwy wizerunek”) dało początek imieniu Weronika. Kult świętej Weroniki należy do zakresu pobożności ludowej. Inne periodyki podają źródło imienia Weronika jako wywodzące się z [[język grecki|języka greckiego]] ''pheronike'' czyli „niosąca zwycięstwo” (''phero'' = niosę + ''nike'' = zwycięstwo).
Jak wynika ze znanych wizji mistyczki Marii Valtorty ("Poemat Boga Człowieka"), albo ("Ewangelie jakie mi objawiono"), które były ulubioną lekturą św. Ojca Pio i Matki Teresy z Kalkuty i otrzymały aprobatę papieża Piusa XII, św. Weronika była Rzymianką i nosiła imię Nike. "Vera" pochodzące od łacińskiego słowa "prawda", tworzące w ten sposób nowe imię, dodano zapewne po to aby zatrzeć niedobre wrażenie, które to pogańskie imię sugerujące wiarę w bogów i boginie mogło wywoływać.
Według wspomnianej M. Valtorty wraz z kilkoma innymi Rzymiankami, ubranymi dla niepoznaki w płaszcze kobiet izraelskich, towarzyszyła Jezusowi na drodze krzyżowej. Nie było to ich pierwsze spotkanie według wizjonerki. Pan Jezus spotykał się z nimi wcześniej i rozmawiał odpowiadając na wiele wątpliwości.
Znała je również Maria Magdalena, która według wizji Valtorty i Katarzyny Emmerich była siostrą Łazarza i bogaczką, która nie z powodów finansowych, ale dla samej rozpusty spędzała czas w towarzystwie Rzymian i uczestniczyła w ich rozwiązłym trybie życia.
W wizji Valtorty Pan Jezus wypomina, że żadna kobieta izraelska nie ulżyła mu na drodze krzyżowej, a tylko Rzymianka.
Legenda o niej pojawiła się w IV wieku i rozwijała się w różnych wersjach aż do późnego średniowiecza, wzbogacana coraz to nowymi szczegółami.
| |||