Mord sądowy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
DingDong! (dyskusja | edycje)
m →‎Wstęp: niezarchiwizowany, niedziałający link do źródła, drobne techniczne
DingDong! (dyskusja | edycje)
→‎Wstęp: przywrócenie treści zgodnie ze źródłem, drobne merytoryczne
Linia 4:
{{fakt|data=2017-04-23|Mordy sądowe były częstym zjawiskiem w [[Totalitaryzm|ustrojach totalitarnych]]}}. Zgodnie z marksistowską teorią prawa [[państwo socjalistyczne]] jest narzędziem [[dyktatura proletariatu|dyktatury proletariatu]] i [[walka klas|walki klasowej]]<ref>''„Sąd w społeczeństwie socjalistycznym pozostaje instytucją klasową, staje po raz pierwszy w historii na usługi przytłaczającej większości społeczeństwa, działa w oparciu o nową świadomość klasową, nasycony jest kadrami klasowo związanymi z przeważającą częścią społeczeństwa, kieruje się zasadami nowej praworządności”'', Leon Schaff, „Proces karny w Polsce Ludowej”, PWN, 1952, s. 143.</ref><ref>''„Demokracja ludowa jest nową formą państwową dyktatury proletariatu, a zadania, jakie sobie stawia, są zadaniami dyktatury proletariatu. W ten sposób również i system prawa w Polsce Ludowej – podobnie jak i typ – jest nowy, bo socjalistyczny, i realizuje zadania odmienne od zadań burżuazyjnego systemu prawa”'', Leon Schaff, „Proces karny w Polsce Ludowej”, PWN, 1952, s. 239.</ref>. Celowi temu są podporządkowane wszystkie instytucje państwowe, w tym sądownictwo, które zamiast uznawanych za „burżuazyjne przesądy” procedur chroniących prawa jednostki miało się kierować definiowanym przez partię „interesem kolektywu”<ref>''[Burżuazyjna] koncepcja procesu karnego jako środka ochrony praw jednostki (...) opiera się na fikcji, że wszyscy ludzie są sobie równi, wszechmocy jednostki, na fikcji odrębnego interesu jednostki oraz na służebnej roli państwa wobec wyolbrzymionego interesu jednostki. (...) Ginie więc istotny charakter procesu karnego jako klasowego środka rozprawiania się – przy użyciu środków legalnych – z elementami wywodzącymi się z reguły ze środowiska klasowo obcego.'', Leon Schaff, „Proces karny w Polsce Ludowej”, PWN, 1952.</ref>.
 
W odpowiedzi na [[proces Jana Calasa]] zzakończony mordem sądowym w roku 1762, znany filozof [[Oświecenie (epoka)|wieku rozumu]] [[Voltaire]], w 1763 r. opublikował „{{j|fr|Traité sur la tolérance}}” ({{w języku|pl|traktat o tolerancji}}). Podejrzewa się, że to szeroko rozpowszechnione ''{{j|fr|cri de coeur}}'' było ostatnią pracą tak intensywnie sprzeciwiającą się religijnej przemocy. Wynika to z tego, że dla późniejszych pisarzy, takich jak katolicy [[François Adrien Pluquet]] oraz [[Nicolas-Sylvestre Bergier]] było oczywiste, że [[herezja]] nie uzasadnia stosowania przemocy<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Horowitz (red.) | imię = Maryanne Cline | tytuł = new dictionary of the history of ideas | wydawca = Thomson Gale, a part of the Thomson Corporation | strony = 2339 | isbn = 0-684-31452-5 | rozdział = Toleration | imię r = John Christian | nazwisko r = Laursen|cytat=ang. „judicial murder”}}</ref>.
 
Sir [[Aubrey Lewis]] jako mordy sądowe traktował również dyskryminację osób chorych psychicznie podczas [[Proces o czary|polowań na czarownice]]: