Sekstant: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dodałem słowo błędnie, oraz dałem w nawiasy klamrowe sekstans) |
Nie podano opisu zmian Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 22:
Sekstant został wynaleziony w [[1731]] roku przez angielskiego matematyka i wynalazcę szeregu przyrządów optycznych (mylnie podaje się, że był astronomem) [[John Hadley|Johna Hadleya]] ([[1682]]-[[1744]]) i praktycznie do dzisiaj pozostał w tej samej postaci.
Obecnie sekstant jest już przyrządem pomocniczym, używanym sporadycznie. Długo utrzymywał się w nawigacji morskiej, szczególnie z dala od lądu, gdzie nie docierały sygnały [[radiolatarnia|radiolatarni]] i [[radionamierzanie|systemów radionawigacyjnych]]. Wyszedł z użycia od czasu upowszechnienia odbiorników [[Global Positioning System|GPS]]. Mimo wszystkich niedogodności, [[astronawigacja]] stanowi przedmiot wykładany na kierunkach
Mniej znaną odmianą sekstantu jest tzw. '''sekstant lotniczy'''. Jego budowa i zasada działania jest bardzo zbliżona do opisanego powyżej sekstantu morskiego, z tą różnicą, że poziomu odniesienia nie wyznacza w nim widoma linia horyzontu, lecz pęcherzyk powietrza w dołączonej do przyrządu [[libella|libelli]] (skąd pochodzi jego angielska nazwa ''bubble sextant''). Realizuje się to w różny sposób, np. nieruchome zwierciadło sekstantu w części centralnej posiada otwór, przez który można widzieć (podświetloną przy pomocy żarówki) libellę na tle obserwowanego obszaru nieba. Pomiar polega na zgraniu ze sobą obrazu ciała niebieskiego, którego wysokość mierzymy, z obrazem pęcherzyka libelli. W pewnym ograniczonym zakresie pochylanie instrumentu powoduje identyczne przesuwanie się obrazu mierzonej gwiazdy jak i pęcherzyka, co ułatwia dokonanie pomiaru z pokładu kołyszącego się samolotu.
| |||