Spółgłoska nosowa: Różnice pomiędzy wersjami

'''Spółgłoski nosowe''' (sonanty nosowe) to nosowe [[Spółgłoska zwarto-otwarta|spółgłoski zwarto-otwarte]], których artykulacyjną cechą jest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od [[spółgłoska zwarta|spółgłosek zwartych]] otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj. [[podniebienie miękkie]] zostaje opuszczone. Wśród spółgłosek zwartych występują spółgłoski, które różnią się tylko opozycją [[głoska ustna|ustna]] vs. [[głoska nosowa|nosowa]].

 

== W językach świata ==

Większość języków posiada co najmniej dwie spółgłoski nosowe – [{{IPA|m}}] i [{{IPA|n̪}}] lub [{{IPA|n}}]. Tylko nieliczne języki takie jak [[język rotokas|rotokas]] (Nowa Gwinea) i [[język luszucid|luszucid]] (Kanada) nie posiadają żadnych dźwięków tego rodzaju. Język polski ma [{{IPA|m}}] [{{IPA|n̪}}] i [{{IPA|ɲ}}] (ń) jako fonemy i [{{IPA|ŋ}}] jako alofon samogłosek nosowych przed [{{IPA|k}}] lub [{{IPA|g}}] (np. mąka czytamy [{{IPA|ˈmɔŋka}}]{{fakt|data=2012-05}}).