Aleksander Ziemny: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
m poprawiam przekierowania
Linia 22:
Urodził się w rodzinie [[Żydzi|żydowskiej]], jako syn adwokata Ferdynanda Keinera (1893-1938) i Pauliny z domu Kleinberg (1896-1987), pielęgniarki. Uczęszczał do szkoły powszechnej i [[I Liceum Ogólnokształcące im. Eugeniusza Romera w Rabce-Zdroju|Gimnazjum Sanatoryjnego Męskiego Dra Jana Wieczorkowskiego]] w [[Rabka|Rabce]]. Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] we [[Lwów|Lwowie]] i w [[Podhajce|Podhajcach]] ([[Podole]]). W czerwcu 1940 został stamtąd wywieziony na przymusowe roboty na [[Uralski Okręg Federalny|Uralu]] (obóz [[Pyszma]] w obwodzie swierdłowskim), gdzie pracował m.in. jako woźnica, drwal, robotnik kolejowy. W 1940 rozpoczął twórczość poetycką. W latach 1943-1944 nauczyciel języka niemieckiego w szkole średniej w rejonie pyszmińskim. W lipcu 1944 wstąpił jako ochotnik do Wojska Polskiego w [[ZSRR]]; następnie adept Oficerskiej Szkoły Piechoty w [[Riazań|Riazaniu]]. W 1945 wraz z I Armią Wojska Polskiego powrócił do [[Polska|Polski]].
 
Zdemobilizowany, powrócił do [[Kraków|Krakowa]], od 1946 do 1969 (stała współpraca do 1949) dziennikarz krakowskiego ''[[Przekrój (tygodnikczasopismo)|Przekroju]]''. W tym samym roku debiutował wierszem pt. „Czwarta droga” (data powstania: 1941), opublikowanym w „[[Odrodzenie (tygodnik)|Odrodzeniu]]”. Od 1948 w [[Warszawa|Warszawie]]. Dziennikarz „[[Życie Warszawy|Życia Warszawy]]” (1948), Agencji Prasowo-Informacyjnej (API, 1949-1955). Publikował także w pismach: „[[Rzeczpospolita (gazeta)|Rzeczpospolita]]”, „[[Szpilki (czasopismo)|Szpilki]]” (1949-1963, 1966, 1969), „[[Życie Literackie (1951-1991)|Życie Literackie]]” (1953-1971, 1974, 1975), „Nowa Kultura” (1952-1958), „Zwierciadło” (1960-1963). Od 1956 do 1969 dziennikarz w tygodniku „[[Świat (tygodnik 1951-1969)|Świat]]” (m.in. aforyzmy z cyklu pt. ''Ruszanie mózgiem'', liczne reportaże). Jako dziennikarz i reporter odbywał wiele podróży zagranicznych, m.in. do [[Anglia|Anglii]], [[Bułgaria|Bułgarii]], [[Chińska Republika Ludowa|Chin]], [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]], [[Francja|Francji]], [[Meksyk]]u, [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]], [[Szwecja|Szwecji]], [[Włochy|Włoch]], na [[Bliski Wschód]], do [[Szwajcaria|Szwajcarii]], [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckiego]], [[Kanada|Kanady]], [[Hiszpania|Hiszpanii]] i [[Izrael]]a.
 
Po zamknięciu pisma „[[Świat (tygodnik 1951-1969)|Świat]]”, co stanowiło pokłosie wydarzeń Marca 1968, w latach 1969-1973 pracował w miesięczniku „Ty i Ja”. Swoją twórczość – przekładową i własną – publikował w tym czasie m.in. w pismach: „Współczesność” (1970-1971, m.in. cykl ''Listy do siebie''), „Literatura” (1975-1981, 1986-1989; m.in. przekłady wierszy i prozy z języków angielskiego, niemieckiego, rosyjskiego i hebrajskiego). Od 1973 na rencie inwalidzkiej. W 1981 pracował wolontaryjnie jako sanitariusz w Szpitalu Bielańskim w [[Warszawa|Warszawie]]. Przekłady z literatury żydowskiej zamieszczał w pismach „[[Tygodnik Powszechny]]” (1981), „Pismo” (1981), „Kurier Polski” (1984). W 1987 (pod ps. „Ingratus”) publikował przekłady poezji z języka rosyjskiego w pismach II obiegu: „Europa”, „Kultura Niezależna” i „Miesięcznik Małopolski”. W latach 90. swoje publikacje zamieszczał w pismach: „Literatura” (1991-1996), „Rzeczpospolita” (1997-2006), „Midrasz” (1997-2009).