Mikołaj I Petrowić-Niegosz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MBi (dyskusja | edycje)
MBi (dyskusja | edycje)
→‎Lata spokoju: drobne redakcyjne
Linia 70:
W listopadzie [[1860]] r. Mikołaj ożenił się z [[Milena Czarnogórska|Mileną Vukotić]], córką [[wojewoda|wojewody]] [[Petar Vukotić|Petara]]. Niedługo po tym nastąpił krótki okres stabilizacji dla Czarnogóry. Wtedy to książę przeprowadził wiele reform z zakresu wojskowości, administracji i oświaty.
 
KrajWkrótce jednak kraj ponownie popadł w ciągłe wojny z [[Turcy|Turkami]], które trwały, z krótkimi przerwami, od [[1862]]- do [[1878|78]] r. W [[1867]] r., nieopodal Paryża, Mikołaj spotkał się z cesarzem [[Francja|Francji]] – [[Napoleon III Bonaparte|Napoleonem III]], nieopodal Paryża w [[1867]] r. Rok później książę nawiązał kontakty dyplomatyczne z Rosją, a dobre stosunki z Petersburgiem potwierdziło niezwykle ciepłe przyjęcie Mikołaja przez cara [[Aleksander II Romanow|Aleksandra II Romanowa]]. Następnie, dzięki życzliwości ministrów sprawiedliwości Niemiec i Austro-Węgier, przestudiował systemy sądownicze państw germańskich. Pozwoliło to Mikołajowi na przeprowadzenie gruntownej reformy sądownictwa Czarnogóry.
 
Jego wysiłki znalazły szczerą aprobatę rosyjskiej rodziny panującej, co z kolei zaowocowało silnymi więzami politycznymi Czarnogóry z Rosją. Z Rosji płynęły pieniądze przekazywane na cele oświatowe i zaopatrzenie armii w broń i amunicję.