Hiacynt Łobarzewski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
ilustracja
m poprawiam przekierowania
Linia 1:
[[Plik:Portret Jana Łobarzewskiego.jpg|thumb|Portret Jana Kantego Hiacynta (Jacka) Łobarzewskiego]]
'''Hiacynt Łobarzewski''' (też: '''Jan Kanty Hiacynt Łobarzewski''' lub '''Jacek Łobarzewski'''; ur. [[17 grudnia]] [[1814]] r. w [[Łubno (województwo podkarpackie)|Łubnie]] koło [[Dynów|Dynowa]], zm. [[6 stycznia]] [[1862]] r. we [[Lwów|Lwowie]]) – polski prawnik i botanik, badacz flory [[Karpaty|Karpat]]. Od 1850 r. profesor [[Lwowski Uniwersytet LwowskiNarodowy im. Iwana Franki|Uniwersytetu Lwowskiego]], w 1852 r. założyciel i dyrektor Ogrodu Botanicznego na tym Uniwersytecie.
 
Studia prawnicze ukończył w Uniwersytecie Lwowskim, a przyrodnicze w Wiedniu. Jako przyrodnik zajmował się algologią, lichenologią, biologią i fizjologią roślin, a przede wszystkim geografią roślin. Będąc prywatnym nauczycielem, a potem przyjacielem [[Włodzimierz Dzieduszycki (1825-1899)|Włodzimierza Dzieduszyckiego]], odbył z nim wiele wycieczek przyrodniczych i krajoznawczych. Był przez swego ucznia ulubionym i wysoko cenionym przewodnikiem po przyrodzie kraju. Odbył także kilka innych dłuższych wycieczek i wypraw, m.in. wraz z [[Wincenty Pol|Wincentym Polem]].