'''Marmurami Elgina''' zwane są starożytne marmury [[Partenon|partenońskie]], wywiezione z Aten do Londynu przez [[Thomas Bruce (7. hrabia Elgin)|lorda Elgina (Thomasa Bruce'a)]].
Thomas Bruce, 7. hrabia Elgin, w [[rok]]u [[1799]] mianowany został ambasadorem brytyjskim w [[Imperium osmańskieOsmańskie|Imperium Ottomańskim]], które obejmowało także terytorium [[Grecja|Grecji]] z [[Ateny|Atenami]]. Ponieważ chciał wykorzystać swój pobyt w [[Turcja|Turcji]] w celu sporządzenia rysunków i odlewów gipsowych starożytnych rzeźb znajdujących się w Atenach, w celu ich wykorzystania dla ozdoby swojej nowej siedziby w [[Szkocja|Szkocji]], w drodze do [[Konstantynopol]]a zatrzymał się na [[Sycylia|Sycylii]], gdzie zaangażował zespół złożony z malarzy, architektów i specjalistów w sporządzaniu odlewów gipsowych, który skierował do Aten, podczas gdy sam podążył do Konstantynopola. Zespół Elgina, pomimo otrzymania oficjalnego ''[[firman]]u'' (zezwolenia) od rządu tureckiego na sporządzanie kopii i rysunków, napotykał w latach [[1800]]-[[1801]] stale trudności w dostępie do [[Akropol ateński|Akropolis ateńskiej]], służącej wówczas jako turecka [[twierdza]] wojskowa. Elgin uzyskał wówczas drugi ''firman'', w którym uprawnienia rozszerzone zostały na prowadzenie wykopalisk na terenie Akropolis i zabieranie „fragmentów kamienia ze starymi inskrypcjami lub rzeźbami”. Wykorzystano sprzyjająca koniunkturę polityczną: w tym samym czasie wojska brytyjskie pokonały armię [[Napoleon Bonaparte|Napoleona Bonaparte]] w Egipcie i rząd turecki spodziewał się odzyskać tę prowincję dzięki życzliwej współpracy z Brytanią. Zdejmowanie rzeźb i płaskorzeźb trwało od połowy [[1801]] do [[1812]] r. Ogółem pozyskano 56 płyt z liczącego 111 płyt pokrytego płaskorzeźbą fryzu, 15 (z 92) [[metopa|metop]] i 17 figur z [[tympanon|tympanonów]]. Ponadto wywieziono jedną z [[kariatyda|kariatyd]] i kolumnę z [[Erechtejon]]u.
Prace te powodowały zniszczenia Partenonu. Stosowano łomy, piły i materiały wybuchowe. Wskutek działalności [[Lord]]a Elgina w języku francuskim uformował się termin „elginizm” (''elginisme'') oznaczający rabunkowe pozbawianie historycznych obiektów architektonicznych ozdób rzeźbiarskich.
