Wincenty Inglot: Różnice pomiędzy wersjami

Był synem Walentego i Wiktorii. Uczył się początkowo w [[I Liceum Ogólnokształcące im. Henryka Sienkiewicza w Łańcucie|Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Łańcucie]] (od 1903 roku), ukończył [[I Liceum Ogólnokształcące im. ks. Stanisława Konarskiego w Rzeszowie|I Gimnazjum w Rzeszowie]], zdając maturę w 1912 roku, studiował prawo na uniwersytetach w [[Uniwersytet Jagielloński|Krakowie]] i [[Lwowski Uniwersytet LwowskiNarodowy im. Iwana Franki|Lwowie]] (studiował 2 lata) oraz roczny kurs w Akademii Handlowej.

W latach 1909–1910 należał do [[Organizacja Młodzieży Niepodległościowej "Zarzewie"|„Zarzewia”]], w 1911 roku był członkiem „Promienia”, a od 1912 roku – [[Związek Strzelecki "Strzelec"|Związku Strzeleckiego]] i [[Drużyny Bartoszowe|Drużyn Bartoszowych]] w [[Rzeszów|Rzeszowie]]. W latach 1909–1912 organizował chóry i teatry włościańskie w Albigowej, [[Wysoka (województwo podkarpackie)|Wysokiej]] i [[Strażów|Strażowie]]. Od 1912 roku służył w [[90 Pułk Piechoty Austro-Węgier|90. pułku piechoty armii austriackiej]] w [[Jarosław]]iu, został zwolniony z powodu krótkowzroczności i przydzielony do pospolitego ruszenia. W latach 1915–1918 ponownie służył w armii austriackiej, jako oficer w kadrze 34. pułku strzelców, walczył w [[Czarnogóra|Czarnogórze]] i [[Albania|Albanii]]. W grudniu 1918 roku powrócił do Polski i wstąpił do [[Wojsko Polskie (II RP)|WP]], służył na stacji zbornej oficerów w [[Kraków|Krakowie]], zwolniony z wojska w lutym 1919 roku z powodu stanu zdrowia (podczas wojny nabawił się [[Malaria|malarii]]){{r|BS}}.