Zaborze (powiat cieszyński): Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsza wzmianka pochodzi z 1574 (w dokumencie wymieniony jest „Jan Młodszy Kolaczkowski z Zaborza”), a następne z dziejów [[Strumień (miasto)|Strumienia]] z 1600 i 1625, gdzie Zaborze widnieje pod nazwą ''Podpierściec'' (zobacz [[Pierściec]]). W 1630 należy do [[Parafia|parafii]] [[Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP|ewangelickiej]] w [[Skoczów|Skoczowie]], a w 1718 nakazem [[Karol VI Habsburg|cesarza Karola VI]] [[Ewangelicy|ewangelikom]] odebrana zostaje [[kaplica|kaplicy]] [[Mikołaj z Miry|św. Mikołaja]] w Pierśćcu i oddana [[Katolicyzm|katolickiemu]] [[proboszcz]]owi ze Skoczowa. W 1737 Zaborze zakupuje baron [[Kalischowie|Kalisch]]. W 1784 założone jest [[Parafia św. Mikołaja w Pierśćcu|probostwo katolickie w Pierśćcu]], a Zaborze wraz z [[Uchylany|Uchylanami]], [[Roztropice|Roztropicami]] i [[Kowale (powiat cieszyński)|Kowalami]] przyłączone do niego, zaś trzynaście lat później ewangelicy uczęszczają do nowo wybudowanego [[kościół ewangelicki w Drogomyślu|kościoła luterańskiego w Drogomyślu]]. Po śmierci [[Albert Sasko-Cieszyński|Alberta Kazimierza]] księcia [[Saksonia|sasko]]-[[Księstwo Cieszyńskie|cieszyńskiego]] i właściciela Zaborza w 1822 miejscowość przechodzi na własność [[Habsburgowie|Habsburgów]] aż do 1918. Według [[Austro-Węgry|austriackiego]] spisu ludności z 1900 w 37 budynkach w Zaborzu (bez przysiółka [[Uchylany]]) na obszarze 584 hektarów mieszkało 357 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 61,1 os./km². z tego 249 (69,7%) mieszkańców było [[kościół łaciński|katolikami]], 101 (28,3%) [[luteranizm|ewangelikami]] a 7 (2%) wyznawcami [[judaizm]]u, 356 (99,7%) było polsko- a 1 czeskojęzyczna<ref>{{cytuj książkę|autor=|tytuł=Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien|url=http://wiki-commons.genealogy.net/images/8/89/Oesterreich-11.djvu?djvuopts&page=13|miejsce=Wien|rok=1906|język=de}}</ref>. Do 1910 roku liczba budynków wzrosła do 38 a mieszkańców do 363, z czego 358 (98,6%) osób było polsko-, a 5 (1,4%) niemieckojęzycznymi. Podział według religii kształtował się następująco: 230 (63,4%) [[Kościół łaciński|katolików]], 129 (35,5%) [[luteranizm|ewangelików]] i 4 (1,1%) wyznawców [[judaizm]]u.<ref>{{cytuj książkę|autor=Ludwig Patryn (ed)|tytuł=Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien|url=http://www.sbc.org.pl/dlibra/docmetadata?id=11734|miejsce=Troppau|rok=1912|język=de}}</ref>. Po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] miejscowość znajduje się w granicach [[II Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej Polskiej]], a w 1929 powstaje oddział [[Ochotnicza Straż Pożarna|OSP]]. Wyzwolenie spod [[Okupacja niemiecka wziem Polscepolskich 1939-1945(1939–1945)|okupacji niemieckiej]] trwającej od roku [[1939]] następuje [[5 kwietnia]] [[1945]], a 10 dni później powstaje samodzielna gmina Zaborze, [[wójt]]em został Paweł Strządała a przewodniczącym Rady Józef Strządała. Do [[gmina wiejska|gminy zbiorowej]] w Chybiu miejscowość włączona jest 11 grudnia, by 1 stycznia 1955 wejść w skład utworzonej Gromadzkiej Rady Narodowej [[Mnich (województwo śląskie)|Mnich]]. W 1957 utworzone zostaje [[kółko rolnicze]] i [[koło gospodyń wiejskich]]. Budynek [[Zaborze (przystanek kolejowy)|przystanku kolejowego]] oddany jest do użytku w 1959, szkoły podstawowej w 1966, zaś w 1970 nowy budynek OSP. Kolejna zmiana administracyjna następuje 1 stycznia 1973 kiedy to Zaborze włączone jest do utworzonej Gminnej Rady Narodowej w [[Chybie (gmina)|Chybiu]], [[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|w latach 1975–1998]] miejscowość należała administracyjnie do [[województwo bielskie|województwa bielskiego]]. Następne budynki użyteczności publicznej powstają w 1983 (przedszkole) i 1984 (kościół dla nowej [[Parafia Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Zaborzu|parafii w Zaborzu]]).