Renesans: Różnice pomiędzy wersjami

Mniej wyraźne jest to na gruncie sztuki, gdzie renesans ciągle widziany jest jako epoka klasyczna i szczególna, mimo trwających od dawna tendencji do rewaloryzacji sztuki "nieklasycznej", jak sztuka średniowieczna, [[sztuka bizantyńska|bizantyńska]] czy orientalna. Jako kontynuację średniowiecza widzą renesans przede wszystkim [[Mediewistyka|mediewiści]], jak [[Étienne Gilson]] wykazujący, że jest on "zepsutym średniowieczem", czy [[Charles Homer Haskins]], główny twórca teorii fal renesansowych w średniowieczu ([[renesans karoliński]], [[renesans ottoński|ottoński]] itp.), do której przynależeć ma renesans XV i XVI w. Historyk sztuki [[Erwin Panofsky]] twierdzi jednak, że należy odróżniać renesans i renesansy średniowieczne ze względu na to, że w renesansie włoskim wieku XV dokonało się zjednoczenie obecnych w dawniejszych renesansach starożytnych form z odkrytymi na nowo treściami [[starożytność|starożytności]].

 

Polski termin "renesans" pochodzi od [[język francuski|francuskiego]] słowa ''renaissance'', zastosowanego przez [[Jules Michelet|Jules'a Micheleta]] i [[Jacob Burckhardt|Jakoba Burckhardta]] w połowie XIX w.{{odn|Burckhardt|1961|s = VI}} Termin ''renaissance'' jest używany w wielu językach europejskich, w tym francuskim, angielskim i niemieckim – w języku włoskim stosowany jest natomiast termin ''rinascimento''. Prawdopodobnie pierwszy użył jej [[Giorgio Vasari]] w swoich ''[[Żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów|Le vite de' piú eccellenti pittori, scultori ed architettori]]'' w połowie w. XVI (mianowicie we wstępie do trecenta i wstępie do quattrocenta). Druga z polskich nazw epoki, "odrodzenie", jest wiernym tłumaczeniem francuskiego słowa ''renaissance''.