Runy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
|||
Linia 8:
== Historia i pochodzenie ==
Według [[mitologia nordycka|wierzeń nordyckich]] runy podarował ludziom [[bóg]] [[Odyn]]<ref>The Poetic Edda, Sayings of the High One 139,164, translated by Carolyne Larrington, p. 34,38.{{ISBN|978-0-19-953838-6}}</ref>. Nauczał
także Reg, zwany inaczej Heimdallem<ref>Edda starsza: Pieśń o Rigu 36</ref>. Najstarszy znany zapis runiczny pochodzi z drugiej połowy II wieku<ref>Stoklund, M. (2003), "The first runes – the literary language of the Germani", The Spoils of Victory – the North in the Shadow of the Roman Empire, Nationalmuseet, p.173</ref>. Przedmioty z napisami runicznymi pochodzącymi z tego przedziału chronologicznego, np. miecze, groty, grzebienie, sprzączki, tabliczki odnaleziono na stanowiskach bagiennych w [[Vimose]] i [[Illemose]] na wyspie [[Fionia]] oraz grot z zadziorami pochodzący w [[Øvre Stabu]] w Norwegii<ref>Marian Adamus. Tajemnice sag i run, 1970; Acta Universitatis Lodziensis: Folia archaeologica, Wydanie 23,Część 2, 2001, s. 194; Archeologia: Rocznik Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie i Polskiego Towarzystwa Archeologicznego, Tom 20, 1970 s. 233</ref>.
Linia 46 ⟶ 48:
Do run, oprócz ich znaczenia fonetycznego, było także przypisane dodatkowe, słowne znaczenie. Na przykład runa þ (th) oznaczała w fuþarku, tyle co ''þurisaz'' (olbrzym).
== Runy w kulturze
Runy pojawiają się często w literaturze fantasy.
| |||