Dynastia Tang: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Spacja.
Słowo sekta w jęz
Linia 10:
Czasy dynastii Tang były głównie okresem rozwoju i stabilizacji, z wyjątkiem [[Powstanie An Lushana|powstania An Lushana]] i czasów upadku rządu centralnego pod koniec dynastii. Podobnie jak Sui, Tangowie utrzymywali system służby publicznej złożonej z uczonych-urzędników rekrutowanych drogą [[Egzaminy urzędnicze w Chinach|oficjalnych egzaminów]] i rekomendacji na stanowisko. System ten stracił na ważności wraz ze wzrostem roli gubernatorów wojskowych, zwanych [[jiedushi]], w IX wieku. [[Kultura chińska]] rozkwitała i rozwijała się w okresie Tang – szczególnie [[poezja chińska]], dla której był to „złoty wiek”{{odn|Yu|1998|s=73–87}}. Wśród wielu wybitnych poetów należy wspomnieć uznanych za największych: [[Li Bai]]a i [[Du Fu]]; wśród malarzy wspomnieć warto o [[Han Gan]]ie, [[Zhang Xuan]]ie i [[Zhou Fang]]u. Publikowano encyklopedie, teksty geograficzne i kompilowano obszerne dzieła historyczne. Wzorem dla okolicznych krajów stał się tangowski [[Kodeks Tang|kodeks prawny]].
 
Wśród licznych wynalazków tej epoki, do rozpowszechnienia wiedzy przyczynił się wynalazek druku całostronicowego. [[Buddyzm]] stał się potężną siłą w kulturze chińskiej i znacząco wzrosła rola jego rodzimych, chińskich sektszkół. Równocześnie jednak, pod koniec dynastii nastąpiły największe prześladowania buddyzmu w Chinach, w wyniku czego stracił on na znaczeniu. Osłabienie władzy centralnej i rządu w IX w. nie przełożyło się na upadek kulturowy i sztuka rozwijała się nadal bardzo bujnie. Osłabiony rząd centralny wycofał się z aktywnej polityki ekonomicznej, ale chińskie interesy handlowe były podtrzymywane i wymiana handlowa toczyła się nadal.
 
== Historia ==