Roman Malinowski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne
→‎Życiorys: int., popr. refu do sexshopu, dr.
Linia 37:
W latach 1971–1973 był przewodniczącym prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [[Łódź|Łodzi]]. Od 1971 do 1973 pełnił funkcję wiceprezesa łódzkiego Wojewódzkiego Komitetu ZSL. 22 października 1975 zasiadł w prezydium NK ZSL jako jego sekretarz (sekretarzem był do kwietnia 1980). Był posłem na [[Sejm PRL]] [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VII kadencji|VII]], [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji|VIII]] i [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej IX kadencji|IX]] kadencji (1976–1989). W czasie IX kadencji (1985–1989) był [[Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej|marszałkiem Sejmu]]. Od kwietnia 1980 do listopada 1985 był [[Wiceprezes Rady Ministrów|wicepremierem]], a od kwietnia do października 1980 [[ministerstwo Przemysłu Spożywczego i Skupu|ministrem przemysłu spożywczego i skupu]]. W latach 1981–1989 pełnił funkcję prezesa ZSL.
 
Od maja 1983 do maja 1987 członek Rady Krajowej [[Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego|PRON]]. Przewodniczący Krajowej Rady [[Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej|Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej]] od 1987 do 1991. Inicjator Konferencji Przewodniczących Parlamentów Europy, USA i Kanady – sygnatariuszy [[Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie|OBWE]] w [[Warszawa|Warszawie]] w 1988. W 1982 został przewodniczącym Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Wincentego Witosa w Warszawie, który został odsłonięty w 1985 r. <ref> J. Sałkowski, T. Iwanowska, "''Na odsłonięcie pomnika Wincentego Witosa – a Polska winna trwać wiecznie"'', Warszawa 1985, str. 21</ref>. Zwolennik rozmów z opozycją. Współtwórca koalicji [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|„Solidarności”]], ZSL i [[Stronnictwo Demokratyczne|SD]] w [[Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej X kadencji|Sejmie kontraktowym]] w 1989. W 1989, w wyniku przekształcenia ZSL, przystąpił do [[Polskie Stronnictwo Ludowe „Odrodzenie”|PSL-Odrodzenie]]. W okresie [[III Rzeczpospolita|III RP]] należał do [[Polskie Stronnictwo Ludowe|Polskiego Stronnictwa Ludowego]]. Został przewodniczącym Zespołu Doradców przy przewodniczącym Rady Naczelnej PSL.
 
W 2005 wysuwany przez PSL na honorowego przewodniczącego obrad [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejmu]] z okazji 25-lecia „Solidarności”.
Linia 43:
Autor wielu prac naukowych i publicystycznych z zakresu polityki agrarnej, ekonomiki rolnictwa, problemów społeczno-gospodarczych i politycznych. Odznaczony m.in. [[Order Sztandaru Pracy|Orderem Sztandaru Pracy]] I klasy oraz [[Order Odrodzenia Polski|Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski]].
 
Członek komitetu honorowego (honora komitato) na 72. [[Światowy Kongres Esperanto|Światowym Kongresie Esperanto]]<ref>''Kangresa libro 1987 julio 25 – auxgusto 1, 72a Universala Kongreso de Esperanto''</ref>, na którym mówił o pomyśle utworzenia Światowego Centrum Esperanta w Białymstoku<ref>{{Cytuj stronę | url = https://web.archive.org/web/20161115133345/http://www.fundacjazamenhof.pl/index.php/9-blog/11-roman-dobrzynski-o-fundacji | tytuł = Roman Dobrzyński o Fundacji | autoropublikowany = Roman Dobrzyński | data dostępu = 2016-11-14fundacjazamenhof.pl}}</ref>.
 
W 2011 został członkiem honorowego komitetu ds. obchodów jubileuszu 80 lat „[[Zielony Sztandar|Zielonego Sztandaru]]”.