Barok: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
[[Plik:Domine, quo vadis.jpg|thumb|250px|[[Annibale Carracci]], ''Domine, quo vadis'']]
[[Plik:Chiesa gesu facade.jpg|thumb|250px|[[Kościół Najświętszego Imienia Jezus w Rzymie|Kościół Il Gesù w Rzymie]]]]
[[Plik:Bartolomé Esteban Perez Murillo 021.jpg|thumb|250px|[[Bartolomé Esteban Murillo]], ''Immaculata'']]
[[Plik:Warszawa1zz.jpg|thumb|250px|[[Pałac w Wilanowie]]]]
Linia 19:
Należne miejsce sztuce baroku przywróciły dopiero badania [[XX wiek|XX-wieczne]]<ref name="Hernas" />. Pionierami w pojmowaniu baroku jako osobnego, w pełni wartościowego stylu w dziejach kultury europejskiej byli dwaj niemieccy literaturoznawcy: [[Heinrich Wölfflin]] i [[Fritz Strich]]. Niedługo potem [[Benedetto Croce]] ustanowił barok autonomiczną epoką. W historii literatury polskiej do ok. [[lata 90. XX wieku|lat 90.]] powszechnie stosowaną nazwą tej epoki była „literatura XVII wieku”<ref name="pelc morsztyn 6" />. [[Roman Pollak]] postulował, aby epokę nazwać mianem „seicentyzmu”.
=== Tło kulturowe i historyczne
W epoce baroku najpotężniejszymi państwami [[Europa|Europy]] były: najludniejsze na kontynencie [[Królestwo Francji (987–1791)|Królestwo Francji]] ([[Ludwik XIV]]) oraz posiadająca kolonie na całym świecie [[Hiszpania Habsburgów]] ([[Filip II Habsburg|Filip II]]). Do najbogatszych obszarów należały: rozdrobniona [[Italia (kraina historyczna)|Italia]], podzielone [[Niderlandy (region historyczny)|Niderlandy]] oraz [[Historia Czech|Czechy]]. Autorytety [[papież]]a oraz [[Święty Cesarz Rzymski|cesarza rzymskiego]] odgrywały istotną rolę w polityce prowadzonej przez ówczesnych władców. [[Kolonializm|Kolonialną ekspansję]] rozpoczęły m.in.: [[Holandia]], [[Anglia]], [[Francja]] i [[Rosja]], morską potęgą pozostawała [[Portugalia]]. Był to również okres świetności [[I Rzeczpospolita|
Badacz literatury staropolskiej [[Janusz Pelc (historyk)|Janusz Pelc]] tak
{{Cytat|Była to epoka wzrastającej nietolerancji wyznaniowej i dramatycznych prób ochrony tolerancji, epoka stosów, na których katoliccy i niekatoliccy inkwizytorzy palili heretyków, myślicieli pragnących zgłębić tajemnice wszechświata, oraz epoka ciągłych narodzin przeróżnych herezji, epoka powstania wielu wybitnych teorii naukowych, wielu znakomitych dzieł literatury i sztuki, epoka triumfu różnego typu dogmatów (...). Była to epoka straszliwych wojen, wyniszczających dorobek ludzkości i ludzkość samą i epoka budowania wielkich dzieł architektury, tworzenia nowożytnych, scentralizowanych organizmów państwowych, instytucji społecznych; rozdrabniania i łączenia<ref name="pelc morsztyn 6">{{cytuj książkę | autor=Janusz Pelc | tytuł= Zbigniew Morsztyn na tle poezji polskiej XVII wieku | rozdział=Wiek XVII w literaturze polskiej i europejskiej | rok=1973 | wydawca=Wiedza Powszechna | miejsce=Warszawa | strony=6}}</ref>.|}}
|