George Antheil: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Życiorys: drobne redakcyjne
Fiszka (dyskusja | edycje)
źródła/przypisy
Linia 20:
Urodził się 8 lipca 1900 roku w Trenton{{r|nndb}} jako Georg Johann Carl Antheil, syn niemieckich imigrantów z [[Pomorze|Pomorza]] – właścicieli sklepu obuwniczego. Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] postanowił odrzucić związki z Niemcami i zmienić imiona. Dzięki temu, że jego matka pochodziła z mieszanej rodziny polsko-niemieckiej, zaczął przedstawiać się jako Amerykanin polskiego pochodzenia. Na przekór oczekiwaniom rodziców wybrał karierę muzyczną i w wieku 19 lat rozpoczął studia w klasie fortepianu, jednocześnie zaczął obracać się w środowisku artystycznym awangardy [[Nowy Jork|Nowego Jorku]] i zyskał przydomek „bad boy of music”. Z tego okresu pochodzą jego pierwsze kompozycje. Udało mu się pozyskać sponsorów, którzy ufundowali mu stypendium wysokości 150 dolarów miesięcznie na dalszy muzyczny rozwój. W 1922 roku wyemigrował do [[Europa|Europy]] i osiadł w [[Berlin]]ie, a koncertował również w [[Wiedeń|Wiedniu]] i [[Budapeszt|Budapeszcie]], w tym ostatnim mieście poznał przyszłą żonę, Böske Markus. W następnych latach przeprowadził się do [[Paryż]]a, w którym miał nadzieję tworzyć bardziej awangardową muzykę niż dotąd{{r|polityka0610}}.
 
W Paryżu poznał kubistę [[Fernand Léger|Fernanda Légera]], który zamówił u niego muzykę do swojego filmu „Ballet Mécanique”. Antheil postanowił wykorzystać mechanicznie zsynchronizowane szesnaście [[Pianola|pianoli]], trzy [[ksylofon]]y, cztery perkusje basowe, [[Tam-tam (bęben szczelinowy)|tam-tam]], dwa fortepiany, siedem elektrycznych dzwonków, pięć syren alarmowych i trzy śmigła od [[samolot]]ów, ale przyczyny techniczne spowodowały, że ostatecznie nie zdołał skomponować utworu na czas, a Léger zaprezentował w 1924 roku film bez ścieżki dźwiękowej. Z czasem sam Antheil zaprzestał prób zsynchronizowania mechanizmu i zdecydował się nagrać utwór z pomocą pianistów, a jego premiera miała miejsce w czerwcu 1926 roku. [[Kakofonia|Kakofoniczny]] koncert skończył się ulicznymi zamieszkami{{r|polityka0610|partytura}}.
 
W kwietniu 1927 roku Antheil zdecydował się zaprezentować „[[Balet mechaniczny|Ballet Mécanique]]” w nowojorskim [[Carnegie Hall]], tym razem w wykonaniu mechanicznym. Dzieło zostało przez publiczność wyśmiane, po części z powodu złego działania sprzętu. W 1929 roku ponownie wyemigrował i osiadł w Berlinie, w którym objął funkcję asystenta dyrektora muzycznego Stadttheater. W Berlinie wystawił skomponowaną przez siebie awangardową operę „[[Transatlantyk (opera)|Transatlantyk]]”, która została dobrze przyjętą przez publiczność i krytykę{{r|polityka0610}}.
Linia 44:
<ref name="Abelson">{{cytuj książkę |autor=Harold Abelson |autor2=Ken Ledeen |autor3=Harry R. Lewis |tytuł=Blown to bits: your life, liberty, and happiness after the digital explosion |wydawca=Addison-Wesley |url=http://books.google.ca/books?id=Y7DOltmSGjgC&hl=pl&source=gbs_navlinks_s |rok=2008 |strony= |isbn=9780137135592 |język =en}}</ref>
<ref name="paristransatlantic">{{cytuj stronę |url=http://www.paristransatlantic.com/antheil/mainpage/patent.html |tytuł=George Antheil |data dostępu= 17 września 2009 |praca=Les Amis de George Antheil |język=en}}</ref>
<ref name="partytura">{{Cytuj stronę | url = http://www.logosfoundation.org/instrum_gwr/propellers/ballet%20me%C2%A6%C3%BCcanique%20SCORE.pdf | tytuł = Partytura „Ballet Mécanique” | praca = Logos Foundation | język = en | data dostępu = 2017-06-17 | archiwum = https://archive.is/TFtSt | zarchiwizowano = 2017-06-17}}</ref>
}}