Wybory parlamentarne we Francji w 2017 roku: Różnice pomiędzy wersjami

[[Walka Robotnicza]] zapowiedziała wystawienie kandydatów w 553 okręgach wyborczych, z czego 539 w metropolitarnej Francji, 6 w Réunion, 4 na Martynice oraz 4 w Gwadelupie. <ref>{{Cytuj|tytuł=Élections législatives : Lutte ouvrière, pour faire entendre le camp des travailleurs|data dostępu=2017-05-10|opublikowany=Lutte Ouvrière : Le Journal|url=http://journal.lutte-ouvriere.org/2017/05/03/elections-legislatives-lutte-ouvriere-pour-faire-entendre-le-camp-des-travailleurs_90203.html}}</ref>.

[[Francja Niepokorna]] -– polityczny ruch założony przez [[Jean-Luc Mélenchon|Jeana-Luca Mélenchona]] (kandydata, który uzyskał ponad 19% poparcia w wyborach prezydenckich) zamierza wystawić kandydatów we wszystkich 577 okręgach wyborczych. <ref>{{Cytuj|tytuł=Les pro et anti-Mélenchon s'affrontent au sein du Parti communiste|data dostępu=2017-05-10|opublikowany=LCP Assemblée nationale|url=http://www.lcp.fr/afp/les-pro-et-anti-melenchon-saffrontent-au-sein-du-parti-communiste|język=fr}}</ref>.

Mimo, że [[Francuska Partia Komunistyczna]] formalnie poparła kandydaturę [[Jean-Luc Mélenchon|Mélenchona]] w wyborach prezydenckich<ref>{{Cytuj|tytuł=Les militants communistes votent à 53,6% en faveur d'un soutien à Jean-Luc Mélenchon pour l'élection présidentielle|czasopismo=Franceinfo|data=2016-11-26|data dostępu=2017-05-10|url=http://www.francetvinfo.fr/politique/melenchon/les-militants-communistes-votent-a-53-6-en-faveur-d-un-soutien-a-jean-luc-melenchon-pour-l-election-presidentielle_1940593.html|język=fr-FR}}</ref>, ciągle zamierza wystawić kandydatów w wyborach parlamentarnych. Po porażce Mélenchon w pierwszej turze wyborów prezydenckich, [[Pierre Laurent]] wezwał [[Francja Niepokorna|Francję Niepokorną]] do sojuszu<ref>{{Cytuj|tytuł=Législatives. Laurent (PCF) appelle la France insoumise à des alliances|czasopismo=Ouest-France.fr|data dostępu=2017-05-10|url=http://www.ouest-france.fr/elections/legislatives/legislatives-laurent-pcf-appelle-la-france-insoumise-des-alliances-4949299|język=fr-FR}}</ref>, jednakże rozmowy o wspólnym starcie nie przyniosły skutku i 9 maja Francja Niepokorna ogłosiła, że wystartuje w wyborach bez sojuszu z PCF. <ref>{{Cytuj|tytuł=Législatives : pas d'accord entre la France insoumise et le PCF|czasopismo=Libération.fr|data dostępu=2017-05-10|url=http://www.liberation.fr/france/2017/05/09/legislatives-pas-d-accord-entre-la-france-insoumise-et-le-pcf_1568389|język=fr}}</ref>

=== Europa Ekologia -– Zieloni (EELV) ===

W zamian za poparcie kandydata [[Partia Socjalistyczna (Francja)|PS]] [[Benoît Hamon|Benoît Hamona]]a w wyborach prezydenckich, Partia Socjalistyczna zagwarantowała EELV 42 miejsca w wyborach parlamentarnych. EELV zobowiązała się nie wystawiać kandydatów w 53 okręgach wyborczych

Partia zapowiedziała, że wystawi własnych kandydatów w 400 okręgach, reszta okręgów zostanie przydzielona EELV, Lewicowej Partii Radykalnej (PRG) oraz innym koalicjantom. <ref>{{Cytuj|autor=lefigaro.fr|tytuł=En direct -– Législatives : les Mélenchonistes n'auront pas d'accord avec le PCF|czasopismo=Le Figaro|data dostępu=2017-05-10|url=http://www.lefigaro.fr/elections/presidentielles/2017/05/09/35003-20170509LIVWWW00012-en-direct-emmanuel-macron-presidentielle-gouvernement-second-tour-premier-ministre-resultats.php|język=fr}}</ref>.

[[En Marche!]] -– ruch założony przez prezydenta Francji [[Emmanuel Macron|Emmanuela Macrona]], gdzie planuje wystawić kandydatów we wszystkich 577 okręgach wyborczych, gdzie prawie połowa kandydatów ma pochodzić z organizacji społecznych, drugą połowę mają reprezentować politycy -– w tym kobiety mają stanowić połowę. [[François Bayrou]], [[Ruch Demokratyczny|Ruchu Demokratycznego]] w wyborach prezydenckich poparł kandydaturę założyciela En Marche!, w zamian przyznanie jego partii 90 miejsc w wyborach. Po zwycięstwie w wyborach prezydenckich Macron zrezygnował z posady szefa En Marche! -– jego rolę jako tymczasowego lidera przejęła Catherine Barbaroux. Ruch wystartuje w wyborach pod nazwą "La République En Marche!", a lista z nazwiskami wszystkich kandydatów pojawi się 11 maja. <ref>{{Cytuj|tytuł=Législatives: les candidats de "La République en marche" investis d'ici à jeudi|czasopismo=LExpress.fr|data=2017-05-08|data dostępu=2017-05-10|url=http://www.lexpress.fr/actualite/politique/elections/legislatives-les-candidats-de-la-republique-en-marche-investis-d-ici-a-jeudi_1906237.html|język=fr}}</ref>.

7 marca biuro wykonawcze [[Unia Demokratów i Niezależnych|Unii Demokratów i Niezależnych]] poinformowało, iż wystartuje w wyborach w sojuszu z Republikanami, rezerwując 96 okręgów wyborczych (w tym 28, gdzie obecnymi przedstawicielami są przedstawiciele UDI). W 42 okręgach zapowiedziano prawybory między kandydatami UDI oraz Republikanów. <ref>{{Cytuj|tytuł=L'UDI obtient 96 circonscriptions pour les législatives|czasopismo=RTL.fr|data dostępu=2017-05-10|url=http://www.rtl.fr/actu/politique/legislatives-2017-l-udi-obtient-96-circonscriptions-7787581470|język=fr-FR}}</ref>.

[[Powstań Francjo]] (partia kandydata w wyborach prezydenckich [[Nicolas Dupont-Aignan|Nicolasa Dupont-Aignana]], zamierza wystawić kandydatów we wszystkich 577 okręgach wyborczych.<ref>{{Cytuj|autor=Madeleine Meteyer|tytuł=Pari (presque) réussi pour Nicolas Dupont-Aignan|czasopismo=Le Figaro|data=2017-04-24|data dostępu=2017-05-10|issn=0182-5852|url=http://www.lefigaro.fr/elections/presidentielles/2017/04/24/35003-20170424ARTFIG00062-pari-presque-reussi-pour-nicolas-dupont-aignan.php|język=fr-FR}}</ref>.

|[[Wybory parlamentarne we Francji w 2012 roku|Wybory parlamentarne]]

| style="text-align:left;"| ''Divers droite''<ref group="uwaga">KandydaciIdentyfikowani niezrzeszeniz identyfikowaniprawicą kandydaci niezależni, kandydaci małych partii oraz ugrupowań regionalnych, a także „dysydenci” z prawicąRepublikanów i UDI startujący bez poparcia swoich ugrupowań.</ref>

| style="text-align:left;"| ''Divers gauche''<ref group="uwaga">KandydaciIdentyfikowani niezrzeszeniz identyfikowanilewicą kandydaci niezależni, kandydaci małych partii oraz lewicowych ugrupowań regionalnych, a także „dysydenci” z lewicąPartii Socjalistycznej i PRG startujący bez poparcia swoich ugrupowań.</ref>