Rajd na Ocean Indyjski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Runab (dyskusja | edycje)
Linia 8:
|miejsce = [[Ocean Indyjski]] i [[Cejlon]]
|wynik = zwycięstwo Japonii
|przyczyna =
|terytorium =
|strona1 = {{Państwo|JPN}}
|strona2 = {{Państwo|GBR}}<br />{{Państwo|AUS}}<br />{{Państwo|NLD}}
Linia 19:
|straty2 = 1 lotniskowiec<br /> 2 krążowniki ciężkie<br /> 2 niszczyciele<br /> 1 krążownik pomocniczy<br /> 1 korweta<br /> 1 slup<br /> 23 statki handlowe<br /> 43 samoloty zniszczone
}}
'''Rajd japoński na Ocean Indyjski''' to działania powietrzno-morskie [[JapońskaNippon Cesarska Marynarka WojennaKaigun|floty japońskiej]] podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] przeciwko [[Royal Navy|flocie brytyjskiej]] i sojuszniczej oraz brytyjskim posiadłościom na [[Ocean Indyjski|Oceanie Indyjskim]] w kwietniu [[1942]], obejmujące przede wszystkim naloty lotnictwa pokładowego na [[Cejlon]] i okręty brytyjskie w pobliżu wyspy.
 
== Podłoże ==
Do marca 1942 Japończycy zdobyli [[Birma Brytyjska|Birmę]], [[Malaje]] i [[Holenderskie Indie Wschodnie]] ([[Indonezja|Indonezję]]) i przed ich flotą otworem stanął Ocean Indyjski, dzielący ich od nieodległych wybrzeży [[Indie|Indii]] i wyspy [[Cejlon]]. W celu powstrzymania japońskich podbojów w [[Azja|Azji]] południowo-wschodniej, Brytyjczycy skierowali z Europy na Ocean Indyjski okręty, które wzmocniły niedawno utworzoną Flotę Wschodnią (''[[Eastern Fleet]]''), dowodzoną przez admirała [[James Somerville|Jamesa Somerville]]. W jej skład wchodziły oprócz brytyjskich, okręty australijskie i holenderskie. Siły jego zostały podzielone na dwa zespoły: "szybki" zespół A (''Force A'') z dwoma nowymi [[lotniskowiec|lotniskowcami]] HMS "[[HMS Formidable (19401939)|Formidable]]" i "[[HMS Indomitable (19411940)|Indomitable]]", [[pancernik]]iem HMS [[HMS Warspite (19151913)|"Warspite"]], 2 [[krążownik ciężki|ciężkimi]] i 2 [[krążownik lekki|lekkimi krążownikami]] i 6 [[niszczyciel]]ami oraz zespół B w składzie lekkiego lotniskowca HMS "[[HMS Hermes (19241919)|Hermes]]", 4 pancerników [[pancernikiPancerniki typu RRevenge|typu R]], 3 krążowników lekkich i 9 niszczycieli.
 
Przeciwko brytyjskiej Flocie Wschodniej, 26 marca 1942 wypłynął z zatoki Staring na [[Celebes]] silny japoński zespół floty pod dowództwem wiceadmirała [[Chūichi Nagumo]]. Jego trzonem było aż 5 dużych lotniskowców: "[[Shōkaku]]", "[[Zuikaku]]", "[[Akagi (1925)|Akagi]]", "[[Hiryū|Hiryu]]" i "[[Sōryū|Soryu]]", stanowiących główną siłę uderzeniową floty japońskiej (od zespołu atakującego wcześniej [[atak na Pearl Harbor|Pearl Harbor]] obecny zespół różnił się jedynie brakiem "[[Kaga]]"). Ponadto zespół składał się z 4 szybkich pancerników typu [[okrętyOkręty liniowe typu KongoKongō|''Kongo'']], 2 ciężkich krążowników, lekkiego krążownika i 8 niszczycieli. Zespół ten wypłynął z bazy [[Kendari]] 26 marca 1942 i wpłynął na Ocean Indyjski 1 kwietnia 1942, opływając od południa [[Jawa|Jawę]] i [[Sumatra|Sumatrę]].
 
Oprócz tego, drugi zespół wiceadmirała [[Jisaburō Ozawa|Ozawy]] w składzie lekkiego lotniskowca "[[Ryūjō (19331931)|Ryūjō]]", 4 ciężkich krążowników typu [[krążowniki typu Mogami|''Mogami'']] kontradmirała [[Takeo Kurita|Kurity]], lekkiego krążownika i 4 niszczycieli, miał działać przeciw żegludze w [[Zatoka Bengalska|Zatoce Bengalskiej]], wypływając przez [[Cieśnina Malakka|Cieśninę Malakka]]. Cała operacja otrzymała kryptonim "C". Oprócz zniszczenia floty brytyjskiej, celem japońskiego wypadu było zabezpieczenie od strony morza posuwania się wojsk w [[Birma Brytyjska|Birmie]], a także zaznaczenie obecności na tym akwenie i demonstracja siły, mające zniechęcić Hindusów do udziału w wojnie po stronie [[alianci II wojny światowej|aliantów]]. Mając informacje [[wywiad (instytucja)|wywiadu]] o wysłaniu japońskiego zespołu i jego sile, admirał Somerville otrzymał jednak rozkaz nie dążenia do bitwy, a jedynie ataku w sprzyjających warunkach.
 
Zespół japoński był znacznie silniejszy od sił, które mogli przeciwstawić im Brytyjczycy. Główną siłę uderzeniową stanowiło 114 bombowców nurkujących [[Aichi D3A|D3A1]] "Val", 123 samoloty torpedowo-bombowe [[Nakajima B5N|B5N2]] "Kate" i 105 myśliwców [[Mitsubishi A6M|A6M2]] "Zero" na pokładach lotniskowców głównego zespołu, ponadto 12 myśliwców i 15 B5N2 na "Ryūjō"<ref>R. Kaczmarek ''Wielkanoc...''. Spotyka się też inne dane, np. ogółem 146 D3A1, 114 B5N2, 117 A6M2 = 377, lub nawet 396 samolotów</ref>. Brytyjskie lotnictwo lądowe ([[Royal Air Force|RAF]]) bazujące na Cejlonie składało się z trzech dywizjonów myśliwców [[Hawker Hurricane]] (30. i 258. w Colombo oraz 261. w Trincomalee) - łącznie 54 samoloty oraz 11. Dywizjonu bombowego z 14 lekkimi bombowcami [[Bristol Blenheim]]. Ponadto, znajdowały się tam trzy dywizjony myśliwskie marynarki (FAA) z 40 myśliwcami [[Fairey Fulmar]]. Na pokładach lotniskowców było 37 myśliwców (12 [[Fairey Fulmar]], 16 [[Grumman F4F Wildcat|Grumman Martlet]] i 9 Sea Hurricane) oraz 57 przestarzałych samolotów torpedowych (45 [[Fairey Albacore]] i 12 [[Fairey Swordfish]])<ref>R. Kaczmarek ''Wielkanoc...''. Spotyka się też nieco inne dane</ref>.
 
== Działania ==
W dniach 1-2 kwietnia 1942 brytyjski zespół manewrował w okolicach [[Cejlon]]u, starając się trzymać się w dzień poza zasięgiem japońskiego lotnictwa rozpoznawczego, a przybliżać w nocy. Z powodu braku wiadomości o Japończykach i konieczności uzupełnienia zaopatrzenia, 3 kwietnia większość zespołu została wycofana do bazy w atolu [[Addu]] na [[Malediwy|Malediwach]], natomiast dwa krążowniki ciężkie typu [[krążowniki ciężkie typu County|''County'']] HMS "[[HMS Dorsetshire|Dorsetshire]]" i "[[HMS Cornwall (19281926)|Cornwall]]" skierowano do [[Kolombo]] na Cejlonie w celu napraw. Z kolei lekki lotniskowiec HMS "[[HMS Hermes (19241919)|Hermes]]" z australijskim niszczycielem HMAS "[[HMAS Vampire (D68)|Vampire]]" skierowano do portu [[Trikunamalaja|Trincomalee]] na wschodnim wybrzeżu Cejlonu. Po powrocie do bazy Addu, 4 kwietnia Brytyjczycy uzyskali meldunek rozpoznania lotniczego (z kanadyjskiej łodzi latającej [[Consolidated PBY Catalina|Catalina]] z 413. Dywizjonu [[Royal Canadian Air Force|RCAF]], która została następnie zestrzelona) o dużym zespole okrętów japońskich 360 mil na południowy wschód od Cejlonu. Admirał Somerville nakazał odłączonym krążownikom wypłynąć z Kolombo na południowy zachód w celu spotkania się z siłami głównymi, a po północy 5 kwietnia wypłynął z bazy na czele szybszego zespołu A. Rano wyruszył również zespół B.
 
=== Działania 5 kwietnia ===
[[Plik:Dorsetshire&Cornwall.jpg|thumb|250px|HMS "Dorsetshire" i "Cornwall" manewrują pod bombami]]
[[Plik:HMS_Cornwall_HMS Cornwall -_1942_ 1942 -_WWII WWII.jpg|thumb|250px|Tonący HMS "Cornwall"]]
O godzinie 7:30 rano w niedzielę 5 kwietnia, 91 japońskich [[bombowiecSamolot pokładowy|bombowców]] pokładowych w eskorcie 36 myśliwców, startujących z pięciu lotniskowców, pod dowództwem komandora [[Mitsuo Fuchida|Mitsuo Fuchidy]], dokonało nalotu na miasto i port Kolombo, niszcząc statki w porcie i urządzenia portowe. Japończycy nie zastali tam jednak spodziewanych sił głównych floty, ani większości statków, którym nakazano wcześniej opuszczenie Cejlonu. Zatopione zostały jedynie [[krążownik pomocniczy]] HMS "Hector" (przebudowany statek pasażerski), stary niszczyciel HMS "Tenedos" i zbiornikowiec norweski "Soli", trzy jednostki odniosły uszkodzenia. Miasta broniły 4 dywizjony myśliwskie (30. RAF, 258. RAF, 803. FAA i 806. FAA) lecz Japończycy zestrzelili 25 samolotów brytyjskich (15 [[Hawker Hurricane|Hurricane]], 4 [[Fairey Fulmar|Fulmar]], 6 [[Fairey Swordfish|Swordfish]]), uszkadzając ponadto kilkanaście na lotniskach i tracąc jedynie 7 samolotów (6 [[Aichi D3A|D3A]] i 1 [[Mitsubishi A6M Zero|A6M2 "Zero"]]). Zginęło ok. 190 ludzi. 10 brytyjskich bombowców [[Bristol Blenheim|Blenheim]] z 11. Dywizjonu podjęło następnie próbę ataku na flotę japońską, ale jej nie odnalazło (unikając przy tym pewnego zestrzelenia).
 
Ok. godziny 13 japońskie samoloty rozpoznawcze odkryły na morzu, ponad 100 mil morskich na południowy zachód od Cejlonu, krążowniki HMS "Dorsetshire" i "Cornwall". Po trwającym kilkanaście minut nalocie 53 japońskich [[bombowiec nurkujący|bombowców nurkujących]] [[Aichi D3A]]1 z lotniskowców "Akagi", "Hiryu" i "Soryu", oba krążowniki zatonęły ok. godz. 14, trafione wieloma [[bomba lotnicza|bombami]]. 426 członków załóg zginęło, 1122 zostało uratowanych później przez brytyjskie okręty, po odkryciu przez brytyjski samolot rozpoznawczy. Japończycy nie ponieśli strat w samolotach. Po tym, zespół japoński, który znajdował się na południowy zachód od wyspy, odszedł na południe, po czym łukiem popłynął w kierunku wschodniego wybrzeża Cejlonu.
Linia 42:
W tym czasie, zespół wiceadm. Ozawy podszedł pod wschodnie wybrzeże Indii, w rejonie [[Vizagapatam]]. Podzielił się tam na trzy grupy, które 6 kwietnia zatopiły łącznie 20 statków.
 
Niezależnie od działań zespołu uderzeniowego, 6 kwietnia japońskie samoloty zatopiły indyjski [[slup wojenny|slup]] ([[eskortowiec]]) HMS "Indus" w okolicy [[Sittwe|Akyab]] u wybrzeży Birmy.
 
=== Działania 9 kwietnia ===
9 kwietnia rano 91 japońskich bombowców pokładowych w eskorcie 38 myśliwców dokonało nalotu na port [[Trikunamalaja|Trincomalee]]. Uszkodzeniu uległy urządzenia portowe i stocznia, zatopiono tylko jeden statek "Sagaing". Brytyjczycy utracili 9 myśliwców broniących portu (8 Hurricane i 1 Fulmar) oraz kilka zniszczonych na lotnisku. Japończycy utracili jedynie 3 myśliwce i 1 bombowiec, głównie od ognia obrony przeciwlotniczej. Brytyjczycy zostali wcześniej uprzedzeni przez wywiad o groźbie ataku, dlatego główne okręty z bazy: lekki lotniskowiec [[HMS Hermes (19241919)|HMS "Hermes"]] ze starym niszczycielem HMAS "Vampire" ([[niszczyciele typu V/W|typu V]]) i [[korweta|korwetą]] typu [[korwety typu Flower|''Flower'']] HMS "Hollyhock" oraz kilkoma statkami, znajdowały się wówczas na morzu. Po zakończeniu nalotu, okręty brytyjskie skierowały się w stronę portu, jednakże zostały wykryte przez japoński wodnosamolot rozpoznawczy [[Aichi E13A|E13A1]] z pancernika "Haruna". Przeciw okrętom, znajdującym się w odległości 65 mil od portu, 10 mil od brzegu, skierowano następnie uderzenie 85 japońskich [[bombowiec nurkujący|bombowców nurkujących]] w eskorcie 6 myśliwców, pod dowództwem kapitana [[Kakuichi Takahashi]].
 
[[Plik:HermesSinking.jpg|thumb|290px|Tonący HMS "Hermes"]]
Brytyjskie okręty pozbawione były osłony lotniczej, gdyż "Hermes" posiadał jedynie stare samoloty torpedowe [[Fairey Swordfish]], które zostały w dodatku przebazowane na ląd do Trincomalee, a zaalarmowane myśliwce z baz lądowych nie dotarły nad okręty na czas. Jedyną obronę stanowiły działa przeciwlotnicze, które jednak nie były w stanie odstraszyć licznych Japończyków. W konsekwencji "Hermes", będący pierwszym specjalnie zaprojektowanym lotniskowcem na świecie, został zatopiony po trafieniu aż 40 bombami. Zatopiony został również niszczyciel "Vampire", korweta "Hollyhock" i statki: [[Tankowiec|zbiornikowiec]] "British Sergeant" i pomocniczy "Athelstone". Zginęło m.in. 307 ludzi z "Hermesa" i 7 z niszczyciela, w tym ich dowódcy. Brytyjskie myśliwce Fulmar zestrzeliły pod koniec nalotu 4 bombowce przy stracie dwóch samolotów<ref name=zalewski/>.
 
Brytyjczycy wypuścili następnie odwetowy nalot 9 lekkich bombowców [[Bristol Blenheim]] z 11. dywizjonu, które zaatakowały lotniskowiec "Akagi", lecz bomby nie trafiły okrętu, natomiast Japończycy zestrzelili 5 bombowców, tracąc jeden myśliwiec. Wysłano też samoloty torpedowe Albacore, które nie odnalazły japońskiej floty, lecz jeden z nich zestrzelono.
 
== Zakończenie operacji ==
Po uznaniu, że osiągnął cel i nie chcąc narażać lotniskowców, wiceadmirał Nagumo ruszył w drogę powrotną do bazy, wpływając 12 kwietnia do [[cieśnina Malakka|cieśniny Malakka]]. Brytyjczycy nie próbowali podejmować aktywnych działań przeciw flocie japońskiej pozostałymi im siłami, z których zresztą jedynie [[lotniskowce typu Illustrious|dwa lotniskowce]] posiadały praktyczną wartość w warunkach wojny na Pacyfiku, przy czym zabierały one mniejszą liczbę samolotów i o słabszych osiągach, niż przeważające liczebnie lotniskowce japońskie. Również zespół wiceadmirała Ozawy opuścił Ocean Indyjski, po zatopieniu 23 statków handlowych w Zatoce Bengalskiej, o łącznym tonażu 112.000 [[Tona rejestrowa brutto|BRT]]. Dalszych 5 statków w tym okresie i rejonie zatopiły japońskie okręty podwodne.
 
Rajd był względnym sukcesem - zadano aliantom dotkliwe straty przy minimalnych stratach własnych (5 myśliwców A6M2, 11 bombowców D3A1 i 2 B5N2<ref name=zalewski>Krzysztof Zalewski: ''Rajd na Ocean Indyjski'' w: Technika Wojskowa nr 4/1992</ref>), lecz mimo to jego wyniki były niewspółmierne do zaangażowanych sił. Mimo odniesionego sukcesu, podkreśla się, że Japończycy zaprzepaścili okazję poszukiwania i całkowitego rozgromienia głównych sił Floty Wschodniej<ref name=zalewski/>. Rajd wykazał jednak, że Flota Wschodnia jest za słaba do walki z dużymi zespołami japońskimi (Brytyjczycy musieli rozpraszać siły na kilku teatrach działań wojennych), dlatego ciężar walki z głównymi siłami floty japońskiej mógł spoczywać jedynie na flocie amerykańskiej.
Linia 61:
* Zespół Uderzeniowy wiceadm. Nagumo
** 1 dywizjon lotniskowców: "[[Akagi (1925)|Akagi]]" (wiceadm. [[Chūichi Nagumo]])
** 2 dywizjon lotniskowców: "[[Hiryū]]", "[[Sōryū|Soryū]]" (kadm. Tamon Yamaguchi)
** 5 dywizjon lotniskowców: "[[Zuikaku]]", "[[Shōkaku]]" (kadm. Tadaishi Hara)
** 3 dywizjon pancerników: "[[Kongō (19131912)|Kongō]]", "[[Haruna (19151913)|Haruna]]", "[[Hiei (19141912)|Hiei]]", "[[Kirishima (19151913)|Kirishima]]" (typu [[okrętyOkręty liniowe typu KongoKongō|''Kongō'']]) (kadm. [[Gun'ichi Mikawa]])
** 8 dywizjon krążowników: ciężkie [[krążownik lotniczy|krążowniki lotnicze]] "[[Tone (1937)|Tone]]", "[[Chikuma (1938)|Chikuma]]" (typu [[Krążowniki typu Tone|Tone]]) (kadm. [[Hiroaki Abe]])
** 1 Flotylla Niszczycieli: krążownik lekki "[[Abukuma (krążownik1923)|Abukuma]]" (kadm. Sentaro Omori)
*** 17 dywizjon niszczycieli: "[[Urakaze]]", "[[Tanikaze]]", "[[Isokaze]]", "[[Hamakaze]]" (typu [[niszczyciele typu Kagerō|''Kagerō'']])
*** 18 dywizjon niszczycieli: "[[Kasumi]]", "[[Arare]]" (typu [[niszczyciele typu Asashio|''Asashio'']]), "[[Kagerō]]", "[[Shiranui]]" (typu [[niszczyciele typu Kagerō|''Kagerō'']])
Linia 71:
* Zespół wiceadm. Ozawy
** okręt flagowy: krążownik ciężki "[[Chōkai (1932)|Chokai]]" (wiceadm. [[Jisaburō Ozawa]])
** 7 dywizjon krążowników: ciężkie krążowniki "[[Kumano (19371936)|Kumano]]", "[[Mikuma]]", "[[Mogami (19351934)|Mogami]]", "[[Suzuya]]" (typu [[Krążowniki typu Mogami|''Mogami'']]) (kadm. [[Takeo Kurita]])
** 4 dywizjon lotniskowców: "[[Ryūjō (1931)|Ryūjō (1933)]]" (kadm. [[Kakujo Kakuta]])
** 3 Flotylla Niszczycieli: krążownik lekki "Yura"
*** do 3 kwietnia 1942: 11 dywizjon niszczycieli: "Fubuki", "Shirayuki", "Hatsuyki", "Murakumo" (typu [[niszczyciele typu Fubuki|''Fubuki'']])
Linia 82:
Stan na 4 kwietnia 1942
* Zespół A Floty Wschodniej ("zespół szybki") - ''Eastern Fleet Force A (Fast Force)'' wiceadm. Somerville'a
** okręt flagowy: pancernik HMS [[HMS Warspite (19151913)|"Warspite"]] (wiceadm. [[James Sommerville]])
** lotniskowce: HMS "[[HMS Formidable (19401939)|Formidable]]", "[[HMS Indomitable (19411940)|Indomitable]]" (kadm. Denis Boyd)
** krążowniki ciężkie: HMS "[[HMS Cornwall (19281926)|Cornwall]]"† i "[[HMS Dorsetshire|Dorsetshire]]"† (w Kolombo)
** krążowniki lekkie: HMS "Emerald" i "Enterprise"
** niszczyciele: HMAS "[[HMAS Napier|Napier]]", "[[HMAS Nizam|Nizam]]", "[[HMAS Nestor|Nestor]]" ([[niszczyciele typu J/K/N|typu N]], australijskie), HMS "[[HMSNiszczyciele Paladintypu O/P|Paladin]]", "[[HMSNiszczyciele typu PantherO/P|Panther]]", "Hotspur",
* Zespół B Floty Wschodniej ("zespół wolny") - ''Eastern Fleet Force B (Slow Force)'' - wiceadm. Algernon Willis
** pancerniki: HMS "[[HMS Resolution (19161915)|Resolution]]" (flagowy), "[[HMS Ramillies (19171916)|Ramillies]]", "[[HMS Revenge (19161915)|Revenge]]", "[[HMS Royal Sovereign (19161915)|Royal Sovereign]]" ([[pancerniki typu Revenge|typu R]])
** lotniskowiec: HMS "[[HMS Hermes (19241919)|Hermes]]"† (w Trincomalee)
** krążowniki lekkie: HMS "Caledon", "[[ORP Dragon|Dragon]]", Hr.Ms. "[[Hr. Ms. Jacob van Heemskerck (19401939)|Jacob van Heemskerck]]" (holenderski)
** niszczyciele: HMS "Griffin", "Arrow", "Decoy", "Fortune", "Foxhound", "Scout" (brytyjskie), HMAS "[[HMAS Norman|Norman]]" (australijski), "[[HMAS Vampire (D68)|Vampire]]"† ([[niszczyciele typu V/W|typu V]], australijski), Hr.Ms. "[[Hr. Ms. Isaac Sweers (1941)|Isaac Sweers]]" (holenderski) ("Vampire" - w Trincomalee)
 
* Okręty w Kolombo:
Linia 110:
 
{{Wojna na Pacyfiku}}
{{DEFAULTSORT:Ocean Indyjski, Rajd japoński na}}
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Ocean Indyjski, Rajd japoński na}}
[[Kategoria:Bitwy II wojny światowej na Pacyfiku]]
[[Kategoria:Bitwy morskie w historii Japonii]]