Wergiliusz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→W kręgu Mecenasa: wikizacja, drobne redakcyjne |
|||
Linia 98:
Wiosną 37 roku Wergiliusz znalazł się w orszaku Mecenasa (obok [[Horacy (poeta)|Horacego]], [[Lucjusz Wariusz Rufus|Lucjusza Wariusza]], {{Link-interwiki|pl= Plocjusz Tukka|lang=en|tam=Plotius Tucca|tekst= Plocjusza Tukki}}, {{Link-interwiki|pl= Marek Kokcejusz Nerva (konsul)|lang=en|tam=Marcus Cocceius Nerva (consul 36 BC)|tekst= Marka Kokcejusza}} i retora Heliodora), odbywającego na zlecenie Oktawiana misję dyplomatyczną do [[Brindisi|Brundyzjum]] dla uzyskania pomocy od Antoniusza przeciwko nękającemu wybrzeża Italii synowi [[Pompejusz]]a, [[Sekstus Pompejusz|Sekstusowi Pompejuszowi]]{{odn|Cytowska|1990|s = 40}}.
Według świadectw starożytnych, uwolniony od trosk materialnych, Wergiliusz od roku 37 lub 36 pisał, w swojej posiadłości niedaleko Neapolu, ''Georgiki''. Musiał je ukończyć najpóźniej w roku 29, gdyż [[Eliusz Donat|Donat]] i i [[Serwiusz (gramatyk)|Serwiusz]] podają, że tego roku Wergiliusz, na zmianę z Mecenasem, czytali poemat Augustowi, który przebywał na leczeniu gardła w {{Link-interwiki|pl=Atella (Kampania)|lang=en|tam=Atella|tekst=Atelli}} w [[Kampania (region)|Kampanii]]. Wergiliusz był wówczas również poważnie chory i nie miał siły przeczytać na głos całych ''Georgik''{{odn|Cytowska|1990|s = 100}}.
Ostatnie dziesięć lat życia poświęcił Wergiliusz pracy nad ''Eneidą'', której publikację zapowiedział w trzeciej księdze ''Georgik''. Na napisanie epopei poświęconej historii Rzymu namówił go August. O tym, że Maron pracował w Neapolu nad ''Eneidą'' wiedziano w Rzymie, gdyż około roku 26 [[Propercjusz]] postanowił nie opiewać zwycięstwa Oktawiana pod [[Bitwa pod Akcjum|Akcjum]]. Stwierdził, że dokona tego Wergiliusz, który ''zajmuje się orężnymi czynami trojańskiego Eneasza i opowiada o założeniu miasta na lawińskim wybrzeżu''{{odn|Cytowska|1990|s = 122–123}}. W roku 23 roku Wergiliusz czytał na dworze Augusta ukończone (choć może jeszcze nie wygładzone) księgi II, IV, VI. Podobno była już wtedy znana przyjaciołom poety księga I. W roku 22 księgę VIII prywatnie czytali Tibullus i Propercjusz{{odn|Cytowska|1990|s = 138}}.
| |||