Zakon Braci Mniejszych Obserwantów: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
źródło powstania prowincji Braci Mniejszych Obserwantów |
m Sprzątam Szablon:Cytuj |
||
Linia 8:
Bulla rozdzielająca nie położyła kresu dalszym podziałom. Zakon Braci Mniejszych powstał z dwóch grup będących ośrodkami reformy: [[Familia Cismontańska|cis-montanów]] i [[Familia Ultramontańska|ultra-montanów]]. W XVI w. doszli do nich: [[Franciszkanie reformaci|reformaci]], [[rekolekci]] i [[alkantarzyści]]. Wszystkie 5 grup posiadały swoją autonomię, uznając jednocześnie władzę jednego Ministra Generalnego.
W czasie powrotu do pierwotnej struktury zakonu, św. Bernardyn ze Sieny zapoczątkował tzw. ruch obserwancki. Jego uczeń św. Jan Kapistran, przybywszy dnia 28 sierpnia 1453 r. do Krakowa głosił niebywałe kazania, które gromadziły tłumy na Rynku w Krakowie. W dniu 8 września 1453 r, św. Jan Kapistran założył pierwszy klasztor obserwantów w Krakowie pod wezwaniem św. Bernardyna ze Sieny<ref>{{Cytuj|autor=Roumald Gustaw OFM Kajetan Grudziński OFM|tytuł=Święty Szymon z Lipnicy
Na ziemiach polskich obecni byli tylko cis-montanie, zwani [[bernardyni|bernardynami]], oraz [[Prowincje franciszkanów-reformatów w I Rzeczypospolitej|reformaci]].
| |||