Bernhard von Gudden: Różnice pomiędzy wersjami

'''Johann Bernhard Aloys von Gudden''' (ur. [[7 czerwca]] [[1824]] w [[Kleve]], zm. [[13 czerwca]] [[1886]] koło [[Berg (powiat Starnberg)|Bergu]]) – niemiecki [[neuroanatomia|neuroanatom]] i [[psychiatria|psychiatra]]. Wprowadził do neuroanatomii użycie skonstruowanego przez siebie [[mikrotom]]u.

Studiował na Uniwersytecie [[Uniwersytet Marcina Lutra w Halle i Wittenberdze|Marcina Lutra]] w [[Halle (Saale)|Halle]], w 1848 roku został doktorem medycyny. Następnie został internem w zakładzie dla psychicznie chorych w [[Siegburg]]u. Od 1851 do 1855 był psychiatrą w ośrodku [[Illenau]] w [[Badenia|Badenii]]. Od 1855 do 1869 był dyrektorem ''Unterfränkische Landes-Irrenanstalt'' w [[Werneck (gmina)|Werneck]]. W 1869 roku został dyrektorem [[Klinika Psychiatrii Uniwersytetu w ZurychuZuryskiego|Klinikikliniki Burghölzli]] i profesorem psychiatrii na [[Uniwersytet w ZurychuZuryski|Uniwersytecie w ZurychuZuryskim]]. Później otrzymał katedrę psychiatrii na [[Uniwersytet Ludwika i Maksymiliana w Monachium|Uniwersytecie LudwigaLudwika Maximiliana]]i Maksymiliana w [[Monachium]].

Gudden miał duży wkład w neuroanatomię, opisując– m.in.opisał drogi, połączenia, jądra i przebieg nerwów czaszkowych. Skrzyżowane włókna nerwowe [[droga wzrokowa|drogi wzrokowej]] określanazywa się niekiedy jako [[spoidło Guddena|spoidłem Guddena]]. Opracował specjalny [[mikrotom]] do badań histologicznych mózgu. Jego uczniami byli [[Emil Kraepelin]], [[Franz Nissl]], [[Auguste Forel]], [[Sigbert Josef Maria Ganser]] i [[Oskar Panizza]].