Chengdu J-20: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Tokyotown8 (dyskusja | edycje) →Historia: drobne redakcyjne |
mNie podano opisu zmian |
||
Linia 80:
16 maja 2012 roku do dziewiczego lotu wzbił się drugi prototyp maszyny J-20, oznaczony numerem 2002, a 1 marca 2014 roku – trzeci samolot prototypowy o numerze bocznym 2011<ref>''Maiden Flight of Third Chengdu J-20 Prototype'', „Air Forces Monthly”, nr 4 (2014), s. 20, {{ISSN|0955-7091}}</ref>.
10 marca 2017 roku, chiński kanał telewizji państwowej podał informację o przyjęciu maszyny na uzbrojenie [[Siły Powietrzne Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej|Sił Powietrznych Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej]]<ref name = "służba">{{cytuj stronę | url = http://www.konflikty.pl/aktualnosci/wiadomosci/poczatek-sluzby-j-20/ | tytuł = Chengdu J-20 przyjęty do służby | autor = Łukasz Golowanow |data = 11 marca 2017 |opublikowany = konflikty.pl| data dostępu = 11 marca 2017}}</ref><ref>{{cytuj stronę | url = http://www.scmp.com/news/china/article/2077732/chinas-j-20-stealth-fighter-flies-fighting-forces-says-state-media| tytuł = China’s J-20 stealth fighter joins the People’s Liberation Army air force| autor = Minnie Chan|data = 10 marca 2017 |opublikowany = scmp.com| data dostępu = 11 marca 2017 | język = en}}</ref>. Nie jest wiadome ile maszyn zostało przyjętych, ale wstępne, nieoficjalne szacunki mówią o sześciu do tuzina samolotów{{fakt}}.
== Konstrukcja ==
Linia 87:
Po obu stronach kadłuba, tuż za kabiną pilota znajdują się prostokątne, ustawione skośnie względem płaszczyzny pionowej kadłuba, wloty powietrza do silników. Są one dość szeroko rozstawione względem silników co sprzyja schowaniu ich turbin, generujących silne echo radarowe. Na kadłubie tuż przed wlotami w ich górnej części umieszczono regulatory przepływu powietrza do wlotów. Dodatkowo zmniejszają one echo radiolokacyjne jakie generują wloty powietrza do silników. W pobliżu wlotów umieszczono również klapy zapobiegające [[pompaż]]owi silników. Kadłub o trapezowym przekroju z krótszą podstawą. Jego przód ma poziomą krawędź zmniejszającą echo radiolokacyjne maszyny. Mocno nachylone krawędzie boczne kadłuba również sprzyjają zmniejszeniu echa radarowego. Kroplowa osłona kabiny odchylana w całości do tyłu.
Samolot ma proste, trójpodporowe, chowane [[Podwozie (lotnictwo)|podwozie]] z przednim podparciem. Przednie koło chowa się do wnęki w kadłubie, główne – do wnęk po bokach kadłuba. Na kadłubie pomiędzy silnikami umieszczono komorę ze spadochronem hamującym. Nie jest jasne, jakie silniki zastosowano w prototypach. Prawdopodobnie były to rosyjskie AL-31F (możliwe jest również, że są to silniki w wersji FN) o ciągu 123 kN lub AL-37FU o ciągu (z dopalaniem) 145 kN lub chińskie WS-10G o ciągu 130 kN. Żaden z nich nie jest na tyle mocny, aby zapewnić dość dużej i ciężkiej konstrukcji (szacunkowa masa samolotu wynosi około 40 ton) jaką jest J-20 odpowiednią prędkość naddźwiękową bez użycia dopalaczy. Dla wersji seryjnej wybrano silniki [[Xi’an WS-15]]<ref name = "służba"/>.
Uzbrojenie będzie przenoszone w wewnętrznych komorach uzbrojenia, aczkolwiek dość duży prześwit pomiędzy dolną krawędzią kadłuba a ziemią sugeruje również możliwość zastosowania uzbrojenia podwieszanego na zewnętrznych węzłach.
| |||