Welf I (książę Bawarii): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nowa strona: {{Władca infobox |władca = Welf I (IV) |imiona = |tytulatura = |grafika = Wgt Stifterbüchlein 25v.jpg |opis... |
m lit. |
||
Linia 55:
Mimo utraty Bawarii Welf pozostawał aktywnym i znaczącym przedstawicielem opozycji antykrólewskiej. Uczestniczył w wojnie prowadzonej ze stronnikami Henryka w południowych Niemczech (m.in. trzykrotnie zdobywał [[Augsburg]]), blokował przejście króla przez przełęcze alpejskie. Po śmierci Rudolfa był rozważany jako papieski kandydat do tronu niemieckiego; antykrólem został [[Herman z Salm]], którego Welf wspierał. Związki Welfa z papieżem umocniło małżeństwo syna Welfa, [[Welf II (książę Bawarii)|Welfa II (V)]] z [[Matylda toskańska|Matyldą]], [[Władcy Toskanii|margrabiną Toskanii]] i [[Kanossa|Canossy]]. Jednak w połowie lat 90. XI w. to małżeństwo się rozpadło, a Welf dzięki pośrednictwu swego ojca pogodził się z Henrykiem IV, dzięki czemu w 1096 odzyskał księstwo Bawarii. Po śmierci ojca próbował przejąć dobra rodowe w Italii, czemu sprzeciwili się jego bracia przyrodni [[Hugon V (hrabia Maine)|Hugon]] i [[Fulko I d’Este|Fulko]]. Powiększał rodowe posiadłości w południowych Niemczech.
W kwietniu 1101 Welf wyruszył do [[Jerozolima|Jerozolimy]], jako jeden z wodzów tzw. [[Krucjata 1101 roku|krucjaty 1101 roku]]. W orszaku Welfa podążał m.in. [[Arcybiskupi Salzburga|arcybiskup Salzburga]] [[Thiemo]] oraz [[Ida (margrabina austriacka)|Ida]], wdowa po [[Władcy Austrii|margrabim Austrii]] [[Leopold II Piękny|Leopoldzie II Pięknym]]. Swoje siły po drodze połączył z oddziałami [[Władcy Akwitanii|księcia Akwitanii]] [[Wilhelm IX Trubadur|Wilhelma IX Trubadura]] oraz [[Hugo de Vermandois|Hugona z Vermandois]]. Jednak oddział został rozgromiony pod [[
Zmarł w drodze powrotnej do Europy w listopadzie 1101 na [[Cypr (wyspa)|Cyprze]].
| |||