Po ogłoszeniu przez [[faszyzm włoski|faszystowskie]] Włochy zawieszenia broni, a następnie [[Kapitulacja Włoch|kapitulacji]] na początku września 1943, część okupacyjnych wojsk niemieckich z [[Bałkany|Bałkanów]] zostało skierowanych do zajęcia obszarów włoskich. W tym samym czasie [[Winston Churchill]], zachęcony udanymi lądowaniami [[Aliancialianci (II wojnywojna światowejświatowa)|aliantów]] na [[Sycylia|Sycylii]] i południowej części [[Półwysep Apeniński|Półwyspu Apenińskiego]], nakazał przygotowywanie planu zajęcia greckich wysp [[Dodekanez]]u. Zamierzał je wykorzystać jako bazy wypadowe brytyjskiej floty wojennej i lotnictwa do atakowania Niemców na Bałkanach, a być może w przyszłości też do inwazji na [[Państwo Greckie]]. W grę wchodziło ponadto możliwe przyciągnięcie na stronę aliantów dotychczas neutralnej [[Turcja|Turcji]]. Już od dłuższego czasu obie strony konfliktu próbowały wciągnąć ją w sojusz, ale Turcja była niezdecydowana. W latach [[1942]]-1943 szala sympatii Turków zaczęła przechylać się w stronę sojuszu alianckiego, toteż prośby Brytyjczyków nasiliły się. Hamowały ją jednak szybkie postępy wojsk niemieckich na Wschodzie, a zwłaszcza zajęcie Bałkanów przez siły [[Państwa Osi|Osi]] oraz silne sympatie proniemieckie w kraju. Turcja bała się także uzależnienia od [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckiego]]. W razie ataku na Dodekanez Niemcy musieli więc zażarcie bronić tego rejonu, żeby skutecznie odciągnąć Turcję od pomysłu przyłączenia się do aliantów.
