Plutonowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Bibliografia: drobne techniczne |
→Oznaczenia: drobne techniczne |
||
Linia 55:
W myśl Przepisu Ubioru Polowego Wojsk Polskich r. 1919 ''na naramiennikach kurtki i płaszcza z tasiemki wełnianej karmazynowej szerokości 0,5 cm naszyte w poprzek naramiennika przeciętnie w połowie jego długości trzy paski w odległości 1 cm jeden od drugiego''<ref>{{cytuj książkę| tytuł=Przepis Ubioru Polowego Wojsk Polskich|strony =20}}</ref>.
Zgodnie z przepisami ubiorczymi żołnierzy Wojska Polskiego z 1972 roku plutonowy nosił na przodzie [[Otok (ubranie)|otoku]] [[Czapka garnizonowa|czapki garnizonowej]] wykonane z taśmy dystynkcyjnej<ref group=uwaga>Podoficerowie zasadniczej służby wojskowej, żołnierze rezerwy i studenci odbywający wojskowe szkolenie w ramach studium wojskowego nosili paski z taśmy dystynkcyjnej z kolorowym brzegiem: w wojskach lądowych – koloru czerwonego, w wojskach lotniczych - koloru czarnego, w jednostkach wojsk obrony wewnętrznej – koloru granatowego, w Wojskach Ochrony Pogranicza - koloru zielonego.</ref> cztery paski długości 3 cm i szerokości 5 mm; odstęp między paskami wynosił 2 mm; na [[naramiennik]]ach kurtek cztery paski szerokości 8 mm, podwinięte obydwoma końcami pod naramiennik (po 1 cm), pierwszy naszyty w odległości 2 cm od miejsca wszycia rękawa, a kolejne w odległości 4 mm w kierunku guzika naramiennika
''Przepisy ubiorcze żołnierzy Sił Zbrojnych w czasie pokoju'' z 1952 roku na naramiennikach kurtki, bluzy i płaszcza nakazywały plutonowemu nosić trzy paski w odstępach 4 mm z taśmy koloru matowosrebrnego szerokości 9 mm, z biegnącymi po obu stronach żyłkami koloru czerwonego w wojskach lądowych, a w wojskach lotniczych koloru chabrowego o szerokości 1 mm{{odn|Przepisy ubiorcze SZ|1952|s=22}}.
| |||