Ignacy Mościcki: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawa ujedn., WP:SK, niepewna informacja o bracie Kornelu i bratanku Sobiesławie do uwag
m poprawa linków
Linia 142:
Mościcki po złożeniu urzędu planował wyjazd do Szwajcarii. W latach 1908-1920 posiadał obywatelstwo tego kraju<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.muellerscience.com/SPEZIALITAETEN/Schweiz/Auslaender_in_der_Schweiz.htm | tytuł = Über 850 Ausländer, die in der Schweiz lebten oder wirkten | nazwisko = | imię = | autor = Dr. phil. Roland Müller| autor link = | data = | rok = | miesiąc = | praca = | opublikowany = | oznaczenie = | strony = | język = de | archiwum = | zarchiwizowano = | id = | cytat = | data dostępu = 2017-04-22}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.hls-dhs-dss.ch/textes/d/D28449.php | tytuł = Moscicki, Ignacy | nazwisko = | imię = | autor = Halina Florkowska-Frančić | autor link = | data = | rok = | miesiąc = | praca = | opublikowany = 2009-08-27| oznaczenie = | strony = | język = de | archiwum = | zarchiwizowano = | id = | cytat = | data dostępu = 2017-04-22}}</ref><ref>{{cytuj książkę |autor = Urs Altermatt |tytuł = Essays zur Kultur- und Sozialgeschichte der Universität Freiburg im 19. und 20. Jahrhundert |wydawca = Academic Press |miejsce = Freiburg |data = 2009 |strony = 508 |isbn = 978-3-7278-1600-0 | język = de | data dostępu = 2017-04-22 |odn=tak}}</ref><ref>{{Cytuj|tytuł=Ustawa z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego mówiła, że obywatel polski nie może być jednocześnie obywatelem innego państwa: Dz.U. 1920 nr 7 poz. 44}}</ref>, był także honorowym obywatelem gminy fryburskiej. Władze Rumunii wyraziły wstępną zgodę na jego wyjazd, ale sprzeciwili się temu Niemcy. Gościnę zaoferował Mościckiemu prezydent [[Stany Zjednoczone|USA]], [[Franklin Delano Roosevelt]]. Były prezydent zdecydowany był na wyjazd do Szwajcarii. Interwencja rządu USA zmusiła władze Rumunii do wyrażenia na to zgody. Również generał Sikorski polecił ambasadzie polskiej w [[Bukareszt|Bukareszcie]] udzielenie wszelkiej pomocy Mościckiemu{{r|Internowanie}}. W Rumunii prezydent przebywał do grudnia 1939.
[[Plik:Warszawa, katedra sw. Jana, Ignacy Moscicki.jpg|thumb|left|220px|Grób Mościckiego w podziemiach [[Bazylika archikatedralna św. Jana Chrzciciela w Warszawie|bazyliki archikatedralnej Św. Jana Chrzciciela w Warszawie]]]]
Do Szwajcarii trafił przez [[Mediolan]] (gdzie spotkał się z Wieniawą-Długoszowskim). Początkowo mieszkał we Fryburgu, gdzie umożliwiono mu kontynuowanie pracy naukowej. W tym okresie m.in. spisywał swe wspomnienia (udało mu się doprowadzić je do roku 1932), opublikowane przez wydawane w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] czasopismo „Niepodległość” w latach 1979–1981. Mościcki przekazywał pieniądze na rzecz żołnierzy [[Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie|Armii Polskiej we Francji]], warszawian przebywających w obozach jenieckich, [[obóz koncentracyjny|obozach koncentracyjnych]] i obozach pracy przymusowej. Przez pięć miesięcy prowadził zajęcia na uniwersytecie we Fryburgu. Później zmuszony był podjąć pracę zarobkową. W 1940 przeprowadził się do [[Genewa|Genewy]], gdzie pracował w laboratorium chemicznym Hydro-Nitro<ref name="Lichocka">{{cytuj książkę |autor = Halina Lichocka |tytuł = Ignacy Mościcki |wydawca = Instytut Technologii Eksploatacji – PIB |miejsce = Radom |data = 2011 |strony = 213 |isbn = 978-83-7204-981-0 |odn=tak}}</ref>.
 
Stan jego zdrowia gwałtownie pogorszył się po 1943 roku. Zmarł 2 października 1946 w Versoix niedaleko Genewy{{r|Chojnowski229}}. Zgodnie ze swoim życzeniem został pochowany na tamtejszym cmentarzu, a na grobie ustawiono prosty, drewniany krzyż z inicjałami „I.M.”{{r|Koper2009-s297}}.